osier

[ˈoʊʒər]

n.

лаза́ f., вербало́з -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аме́жнік, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства парасонавых. [Леў Раманавіч:] — [Зязюльчынаму лёну і асацэ] спадарожнічае ніцая лаза і чарот, амежнік і мудронка, багун і чылібуха. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wéinstock

m -(e)s, -stöcke вінагра́дная лаза́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вінагра́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вінаграду. Вінаградная лаза. Вінаградная алея. // Прыгатаваны, атрыманы з вінаграду. Вінаграднае віно. Вінаградны сок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

grapevine [ˈgreɪpvaɪn] n.

1. вінагра́дная лаза́

2. : I heard on the grapevine that… Я чуў, што…/гавораць, што…

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

grapevine

[ˈgreɪpvaɪn]

n.

1) вінагра́дная лаза́

2) informal беспадста́ўныя чу́ткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адубяне́ць сов., разг. отверде́ть, затверде́ть; задубене́ть;

лаза́ ~не́ла, не гне́цца — лоза́ отверде́ла (затверде́ла), не гнётся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лу́зка (памянш.) ’лаза’ (нараўл., Мат. Гом.). З ло̂жа, у якім ‑о̂‑ перайшло ў ‑у‑. Да лаза́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

багні́сты, ‑ая, ‑ае.

З багнішчамі; балоцісты. Куды ні глянь — непраходныя багністыя балоты — вада і лаза. Сачанка. // Уласцівы багне. Тарфянішчаў багністы чад Змяёй у грудзі лез. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

winorośl

ж.

1. вінная лаза

2. бат. вінаград (Vitis L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)