dobroduszny

дабрадушны; лагодны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рахма́ны, -ая, -ае.

1. Які не баіцца чалавека; спакойны, нязлосны (пра жывёлін, птушак).

2. Памяркоўны ў адносінах да іншых; згаворлівы; дабрадушны, лагодны.

Чалавек ён р.

|| наз. рахма́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

good-humoured [ˌgʊdˈhju:məd] adj. BrE дабраду́шны, лаго́дны, у до́брым настро́і

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

potulny

лагодны, рахманы; пакорлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ці́хенькі разм ganz rúhig [still]; sanft (лагодны, пакорлівы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абве́йваць, ‑ае; незак.

Тое, што і абвяваць. Лагодны вецер абвейваў твар. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дабратлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Дабрадушны, лагодны. Поўны дабратлівы твар Гаховіча паволі набракаў чырванню. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gútmütig

a дабраду́шны, лаго́дны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дабраду́шны, ‑ая, ‑ае.

Добры, лагодны, прыхільны да людзей. Дабрадушны чалавек. // Які выражае дабрадушнасць. Дабрадушная ўсмешка. Дабрадушны твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sánftmütig

a лаго́дны, ці́хі, рахма́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)