непрахо́днасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць непраходнага.

2. Спец. Няздольнасць прапускаць што‑н. (аб органах чалавека або жывёлы). Непраходнасць кішэчніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сало́л, ‑у, м.

Лекавае рэчыва (злучэнне саліцылавай кіслаты з фенолам), якое выкарыстоўваецца як дэзінфіцыруючы сродак пры захворваннях кішэчніка і мачавых шляхоў.

[Ад слоў salicyl і phenol.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

púpen

vi груб. гу́чна выпуска́ць га́зы (кішэ́чніка)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

слабі́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, ад якога слабіць. Слабільная вада. Слабільны парашок. // у знач. наз. слабі́льнае, ‑ага, н. Лякарства, якое служыць для паслаблення кішэчніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заваро́т, -у, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

Рэзкая змена напрамку руху, паварот (у 1 знач.), а таксама месца, дзе змяняецца напрамак.

З-за завароту ракі выплыла лодка.

○

Заварот кішак — непраходнасць кішэчніка, выкліканая перакручваннем кішэчных петляў.

|| прым. заваро́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

і́леус

(гр. eileos)

раптоўная непраходнасць кішэчніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Furz

m -es, Fürze груб. га́зы, што выхо́дзяць (з кішэ́чніка)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дызентэры́я

(ням. Dysenterie, ад гр. dysenteria)

вострае інфекцыйнае захворванне кішэчніка; крывавы панос.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

клаа́ка, -і, ДМ клаа́цы, мн. -і, клаа́к, ж.

1. Падземны канал для сцёку нечыстот.

2. перан. Пра амаральнае, разбэшчанае асяроддзе (кніжн.).

3. Вывадная адтуліна, агульная для кішэчніка і мочапалавых органаў (у земнаводных, паўзуноў, птушак, некаторых рыб і аднапраходных млекакормячых; спец.).

|| прым. клаака́льны, -ая, -ае (да 3 знач.) і клаа́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bowels [ˈbaʊəlz] n. pl.

1. кі́шкі, кішэ́чнік;

bowel cancer рак кішэ́чніка;

empty/move one’s bowels med. мець стул, апаражня́цца

2. the bowels lit. не́тры;

the bowels of the earth не́тры зямлі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)