дама́скі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Дамаска.

2. Зроблены з дамаскай сталі. Дамаскі кінжал.

•••

Дамаская сталь гл. сталь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stiletto [stɪˈletəʊ] n. кінжа́л, стыле́т;

a stiletto beard баро́дка клі́нам;

stiletto heels infml то́нкія абца́сы; «шпі́лькі»

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sztylet, ~u

м. кінжал, штылет

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

штыле́т, ‑а, М ‑леце, м.

Невялікі кінжал з тонкім трохгранным лязом. Вера Засуліч падабалася ёй [Марыне Паўлаўне], як можа падабацца .. мастацкай работы штылет. Зарэцкі.

[Іт. stiletto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dirk

[dɜ:rk]

1.

n.

кінжа́л -а m.

2.

v.t.

прабі́ць кінжа́лам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

була́т, ‑а і ‑у, М ‑лаце, м.

1. ‑у. Даўнейшая ўзорыстая высакаякасная сталь для клінкоў.

2. ‑а. Гіст. Клінок (меч, шабля, кінжал) з такой сталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́хва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Канцавы аддзел палавых праводных шляхоў у жанчыны.

2. Ніжняя частка ліста, якая ў выглядзе трубкі ахоплівае сцябло ў некаторых раслін.

3. Тое, што і ножны¹.

Выняць кінжал з похвы.

|| прым. по́хвенны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АКІНА́К

(грэч. akinakēs),

кароткі (40—60 см) меч ці кінжал, традыцыйная зброя стараж. іранамоўных народаў (персаў, сакаў, саўраматаў, скіфаў). На Беларусі знойдзены 2 акінкі паблізу в. Асарэвічы Брагінскага р-на Гомельскай вобл.

т. 1, с. 191

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Вала́шка ’халодная зброя — шабля, клінок, кінжал’ (КТС). Да валашскі < валах ’жыхар Валахіі’ (Фасмер, 1, 269; Мартынаў, Лекс. взаим., 79–80).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́рцік ’халодная колючая зброя, кінжал’ (ТСБМ). Праз рускую мову запазычана (паўкалька) з італьянскай, параўн. італ. cartello ’нож’ (Пізані, 38, 219).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)