эко́лага-культу́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эко́лага-культу́рны эко́лага-культу́рная эко́лага-культу́рнае эко́лага-культу́рныя
Р. эко́лага-культу́рнага эко́лага-культу́рнай
эко́лага-культу́рнае
эко́лага-культу́рнага эко́лага-культу́рных
Д. эко́лага-культу́рнаму эко́лага-культу́рнай эко́лага-культу́рнаму эко́лага-культу́рным
В. эко́лага-культу́рны (неадуш.)
эко́лага-культу́рнага (адуш.)
эко́лага-культу́рную эко́лага-культу́рнае эко́лага-культу́рныя (неадуш.)
эко́лага-культу́рных (адуш.)
Т. эко́лага-культу́рным эко́лага-культу́рнай
эко́лага-культу́рнаю
эко́лага-культу́рным эко́лага-культу́рнымі
М. эко́лага-культу́рным эко́лага-культу́рнай эко́лага-культу́рным эко́лага-культу́рных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сацыя́льна-культу́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сацыя́льна-культу́рны сацыя́льна-культу́рная сацыя́льна-культу́рнае сацыя́льна-культу́рныя
Р. сацыя́льна-культу́рнага сацыя́льна-культу́рнай
сацыя́льна-культу́рнае
сацыя́льна-культу́рнага сацыя́льна-культу́рных
Д. сацыя́льна-культу́рнаму сацыя́льна-культу́рнай сацыя́льна-культу́рнаму сацыя́льна-культу́рным
В. сацыя́льна-культу́рны (неадуш.)
сацыя́льна-культу́рнага (адуш.)
сацыя́льна-культу́рную сацыя́льна-культу́рнае сацыя́льна-культу́рныя (неадуш.)
сацыя́льна-культу́рных (адуш.)
Т. сацыя́льна-культу́рным сацыя́льна-культу́рнай
сацыя́льна-культу́рнаю
сацыя́льна-культу́рным сацыя́льна-культу́рнымі
М. сацыя́льна-культу́рным сацыя́льна-культу́рнай сацыя́льна-культу́рным сацыя́льна-культу́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

metropolis [mɪˈtrɒpəlɪs] n.

1. сталі́ца

2. буйны́ го́рад, цэнтр дзелаво́га і культу́рнага жыцця́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спа́дчына, -ы, ж.

1. Маёмасць, якая пасля смерці яе ўладальніка пераходзіць у чыю-н. уласнасць.

Бацькоўская с.

2. Пераход маёмасці памёршага да яго спадкаемцаў (спец.).

3. З’явы культурнага жыцця, побыту, укладу, якія ўнаследаваны ад мінулых эпох, папярэдніх дзеячаў.

Культурная с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бясча́ссе, ‑я, н.

Уст. Пара непаладак, час грамадскага і культурнага застою.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раско́п, ‑у, м.

Спец. Месца, у якім праводзяцца археалагічныя раскопкі культурнага слоя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kultrpolitik

f - палі́тыка ў галіне́ культу́рнага будаўні́цтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

культарме́ец, ‑мейца, м.

Удзельнік масавага культурна-асветнага руху ў першыя гады культурнага будаўніцтва ў СССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мемуары́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Аўтар мемуараў. Мемуарыст [Ф. Шаблоўскі] дае цікавыя карціны грамадскага і культурнага жыцця ў Мінску ў сярэдзіне мінулага стагоддзя. Мальдзіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэакцыяне́р, ‑а, м.

Прыхільнік палітычнай рэакцыі, вораг сацыяльнага і культурнага прагрэсу. Рэакцыянеры [у Іспаніі] лютавалі. Яны любымі сродкамі хацелі ўнесці разлад у лагеры рэспубліканцаў. Кухараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)