Verbum

эску́да, нескл., м. (гіст.).

Грашовая адзінка Партугаліі і некаторых іншых краін.

джу́нглі, -яў.

Густы цяжкапраходны лясны зараснік у балоцістых мясцовасцях трапічных і субтрапічных краін.

Непраходныя д.

санты́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дробная манета некаторых краін (пераважна Афрыкі), роўная сотай частцы франка.

прэм’е́р-міні́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Кіраўнік урада большасці краін свету, у тым ліку ў Рэспубліцы Беларусь.

парытэ́т, -у, М -рытэ́це, м.

1. Роўнасць, раўнапраўе бакоў (кніжн.).

2. Адносіны паміж валютамі розных краін у золаце (спец.).

тэрмі́т², -а, М -мі́це, мн. -ы, -аў, м.

Насякомае гарачых краін, якое жыве вялікімі згуртаваннямі і з’яўляецца шкоднікам драўніны.

спі́кер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Старшыня парламента ці (у парламентах некаторых краін) яго ніжняй палаты.

|| прым. спі́керскі, -ая, -ае.

краі́на, -ы, мн. -ы, краі́н, ж.

1. Мясцовасць, тэрыторыя, край (у 2 знач.).

Горная к.

Цёплыя краіны.

2. Дзяржава.

Родная к.

уда́ў, уда́ва, мн. уда́вы, уда́ваў, м.

Вялікая драпежная неядавітая змяя трапічных і субтрапічных краін.

|| прым. уда́вавы, -ая, -ае.

Сямейства ўдававых (наз.).