◎ Кіцю́х ’нагах’ (ТС). Да папярэдняга ад назвы кацюка, параўн. коцік ’суквецце’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пе́сік ’каташок’ (карэліц., Жыв, сл.). Да пёс (гл.). Названа паводле падабенства каташка з пушыстым маленькім сабачкам, параўн. коцік ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сяка́ч​II м. заал. Kéiler m -s, - (дзік); Séebärmännchen n (марскі коцік)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дураслі́вы áusgelassen, mútwillig, spíelerisch, wild úngezogen, léichtsinnig;

дураслі́вы ко́цік Spíelkätzchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ *Нехля, нэхля ’неахайная жанчына’ (брас., Нар. лекс.). Відаць экспрэсіўная форма ад няхлюя, ’тс’ ці пад., утвораная паводле мадэлі коця (< кот, коцік) і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Kítze

f -, -n

1) ко́цік, ко́тка

2) ко́зачка, казляня́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Séebär

m -en, -en

1) марскі́ ко́цік

2) жарт. мара́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bazia

bazi|a

ж. коцік, каташок (суквецце);

~e wierzbowe — вербавыя коцікі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пражо́ра, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Той (тая), хто любіць многа есці; абжора. Вось коцік з’еў тварог з зялёнай міскі. Што за пражора гэты кіска. Шушкевіч. / у знач. зб. Толькі ўпраўляйся наварыць свінням, каровам, авечкам, нарэзаць, намясіць, занесці ўсім, накарміць такую пражору. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мурлы́ка разг. мурлы́ка, -кі м. и ж.;

кот-мурлы́ка ко́цік-варко́цік, род. ко́ціка-варко́ціка м.; кот-варкату́н, род. ката́-варкатуна́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)