скакуне́ц, ‑нца, м.

Абл. Конік. У садзе цэлую ноч .. стракаталі скакунцы. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nag​2 [næg] n.

1. infml, dated стары́ конь; каня́ка, кля́ча

2. ко́нік, по́ні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лоша́дка ж., ласк. ко́нік, -ка м.;

игра́ть в лоша́дки гуля́ць у ко́ні;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Gráshüpfer

m -s, - заал. ко́нік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pasikonik

м. заал. конік (Tettigonia L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Скаку́н ‘конік’ (Сл. ПЗБ, ТС; гродз., стол., Жыв. св.), ‘жук, які пералятае нібы скачкамі’ (ТСБМ), ‘блыха’ (Сл. ПЗБ, Жыв. сл., Шатал.), скак ‘конік’ (Мат. Гом.), скакуне́ц ‘тс’ (ТСБМ), скачы́ха ‘блыха’ (Нар. словатв.). Да скака́ць; параўн. рус. скакуне́ц ‘блыха’, укр. скаку́н ‘конік’, скакуле́ць ‘блыха’, балг. скаку́лец ‘конік’, макед. скакалец, скакунец ‘тс’; гл. Фасмер, 3, 630.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Séepferdchen

n -s, - заал. марскі́ ко́нік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zírpe

f -, -n заал. цвырку́н; ко́нік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дарашава́ты, ‑ая, ‑ае.

Шараваты (пра масць каня). Невялікі дарашаваты конік стараўся з усіх сіл і імчаў наўгалоп. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клы́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абл. Марудна ісці; клыпаць. Маўчыць Аўген, маўчыць Марына, А конік клыгае ступой. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)