усе́чаны ко́нусábgestumpfte Kégel, Kégelstumpf m -(e)s, -stümpfe
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
усе́чаны, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад усячы, усекчы.
2.узнач.прым.Спец. Такі, верхняя частка якога адсечана плоскасцю, паралельная да асновы. Усечаны конус.
3.узнач.прым. У граматыцы і літаратуразнаўстве — з усячэннем (у 2 знач.). Усечаная абрэвіятура. Усечаны верш. Усечаны дактыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Е́рша ’нерат без унутранай гарлавой адтуліны, нібы доўгі конус’ (Дэмб.), ершоўка ’такі ж нерат меншага памеру для лоўлі яршоў’ (Дэмб.). Рус.ёрша, ершовка ’тс’. Кантамінацыя верша (гл.) і ёрш (гл.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
cone
[koʊn]1.
n.
1) ко́нус -а m.
2) Bot. шы́шка f.
2.
v.
надава́ць фо́рму ко́нуса
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
А́СА,
дзеючы вулкан у Японіі, у цэнтр. частцы в-ва Кюсю. Выш. 1592 м. Пакаты лававы конус зрэзаны радыяльнымі трэшчынамі; складзены пераважна з андэзітаў. Тэрмальныя крыніцы. Нац. парк Аса (пл. 73 тыс.га, засн. Ў 1934).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Вэ́ршка ’рыбалоўная снасць’ (Бес.). Фанетычна — гэта палеская форма, марфалагічна — памяншальнае ўтварэнне да слав.vьrša (гл. ве́рша). Але вэ́ршка — не памяншальная форма, а ўтварэнне з самастойнай семантыкай. Параўн. укр.ве́ршка ’рыбалоўная прылада — кошык з пруцца лазы’, а верша ’плецены з пруцца конус’ (гл. Грынч.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мі́та ’капец бульбы’ (петрык., Выг. дыс.; мазыр., З нар. сл.). Праз польск. (паморск., варм.-мазурск.), каш.mita ’тс’, якія з н.-ням., с.-гал.mite (ням.Miete) < лац.mēta foeni ’стог, сцірта’ < mēta ’конус, піраміда’ (Басара, Terminol., 2, 60; Васэрцыер, 152). Гл. таксама мета.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
стратавулка́н
(ад лац. stratum = слой + вулкан)
вулкан, конус якога складзены з патокаў зацвярдзелай лавы і яе абломкаў, што сцэментаваліся і ператварыліся ў туф.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
hoof
[hu:f]
n, pl. hoofs or hooves
1) капы́т -а́m.
2) капы́тная жывёліна
3) чалаве́чая ступня́(жартаўлі́ва)
4) Geom.ко́нус -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ungula
[ˈʌngjələ]
n., pl. -lae
1) капы́т -а́m.
2) кі́пець, но́гаць -ця m.; капцю́р, кіпцю́р -а́m.
3) Geom. зрэ́заны ко́нусабо́ цылі́ндр
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)