клёнік, ‑а, м.

Памянш. да клён; малады клён. Клёнік рос на тым баку шашы, цераз якую Ліпцы няможна было пераходзіць. Брыль. На пагорку расло шмат дубкоў, клёнікаў, бярозак, дзесяткі дрэўцаў. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

maple

[ˈmeɪpəl]

1.

n.

1) клён -а m. (дрэ́ва)

2) клён -у m. (матэрыя́л)

2.

adj.

кляно́вы

maple leaf — кляно́вы ліст

maple syrup — кляно́вы сыро́п

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Áhorn

m -(e)s, -e бат. клён

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Клено́вік ’кляновы сок’ (Мат. Гом.). Гл. клён.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

буйналі́сты, ‑ая, ‑ае.

З буйным лісцем. Зашаптаўся з вішняй белай буйналісты клён. Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тупалі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае ліст (лісце) тупой, расшыранай к канцу формы. Тупалісты клён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

klon, ~u

м. бат. клён (Acer L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Кле́ткі ’месца, дзе рос клён, кляновы лес’ (Яшк.). Гл. клець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кляно́вік ’кляновы сок’ (ТСБМ, Нік. Очерки, Янк. III, Некр.). Гл. клён.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кляно́к ’хатняя кветка’: «лісця ў клянкоў точна кляновыя» (Мат. Гом., 236). Да клён (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)