Kráutkopf

n -(e)s, -köpfe кача́н капу́сты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Скучуры́жыцца ‘акачурыцца’ (Бяльк.). Ад *кучурыга, параўн. рус. кочеры́га ‘качан, храпка’ па мадэлі акачурыцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cabbagehead

[ˈkæbɪdʒhed]

n.

1) кача́н капу́сты

2) informal вялі́кая кру́глая галава́

3) informal бязмо́зглая галава́, тупі́ца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ашамо́так ’мяккі качан капусты’ (Жд.). Ад шаматаць ’шалясцець’, што ўзыходзіць да гукапераймальнага шам! (пра невыразны глухі гук).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Kóhlkopf

m -(e)s, -köpfe

1) кача́н капу́сты

2) ду́рань

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Кію́шка ’катах’ (Мат. Голі.), ’качан кукурузы, кукуруза’ (Бяльк.). Гл. кіёўкай кіёўка 4, да кій 2 (гл.). Параўн. таксама кіюха (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

драбі́нка ​1,

гл. драбінкі.

драбі́нка ​2, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Маленькі кавалачак, часцінка чаго‑н. Качан працягнуў дзяўчыне падарунак — з маленькіх шкляных драбінак пацеркі, якія купіў у раймагу. Ваданосаў. З-пад ног сухі пясок цячэ Янтарнымі драбінкамі. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Марха́т ’малы і мяккі качан капусты’ (КЭС, лаг.). Да морхлы (гл.). Незвычайны суфікс ‑ат (!). Магчыма, той самы, што ў польск. wąsat ’вусач’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тугі́, -а́я, -о́е.

1. Моцна нацягнуты.

Тугая струна.

2. Да адказу напханы чым-н.; пругкі, ядраны.

Т. мяшок.

Т. качан капусты.

3. Які цяжка сціскаецца або расцягваецца.

Тугая спружына.

4. перан. Які адчувае цяжкасці ў вырашэнні, выкананні чаго-н., з цяжкасцямі ўспрымае, засвойвае што-н. (разм.).

Т. на мову.

Яму туга (прысл.) давалася работа.

◊

Ту́гі на вуха (разм.) — які дрэнна чуе, глухаваты.

|| наз. ту́гасць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заві́цца сов., в разн. знач. зави́ться;

валасы́ завілі́ся — во́лосы завили́сь;

з. ў цыру́льні — зави́ться в парикма́херской;

кача́н ~ві́ўся — коча́н зави́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)