ірыга́цыя, -і, ж.

1. Штучнае абвадненне зямель.

2. Прамыванне ротавай поласці пры дапамозе ірыгатара (у 2 знач.).

|| прым. ірыгацы́йны, -ая, -ае.

І. канал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забало́чанасць, ‑і, ж.

Стан забалочанага. Забалочанасць зямель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заваёўніцкі, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з заходам чужых зямель; захопніцкі. Заваёўніцкія намеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

первооткрыва́тель книжн. першаадкрыва́льнік, -ка м.;

первооткрыва́тель земе́ль першаадкрыва́льнік зяме́ль;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бундэсра́т, ‑а, М ‑раце, м.

Орган прадстаўніцтва зямель у Федэратыўнай Рэспубліцы Германіі.

[Ням. Bundesrat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ірыга́цыя, ‑і, ж.

Штучнае абвадненне бязводных зямель для павышэння іх урадлівасці; арашэнне.

[Лац. irrigatio — паліванне, абвадненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

водазабяспе́чанасць, ‑і, ж.

Ступень забяспечанасці вадой зямлі, пасеваў і пад. Водазабяспечанасць зямель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карыста́льнік, ‑а, м.

Той, у чыім карыстанні знаходзіцца якая‑н. маёмасць. Карыстальнік зямель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ландта́г, ‑а, м.

Выбарны орган самакіравання абласцей і зямель у Германіі і Аўстрыі.

[Ням. Landtag.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідрамеліяра́цыя, ‑і, ж.

Спец. Паляпшэнне воднага балансу зямель шляхам іх асушэння або абваднення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)