Альвеолы (зубоў) 1/268

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

прыку́с, ‑у, м.

Становішча зубоў пры стуленых сківіцах. Правільны прыкус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абяззу́бець, ‑бею, ‑бееш, ‑бее; зак.

Разм. Застацца без зубоў, стаць бяззубым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубаўрачэ́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лячэння зубоў. Зубаўрачэбны кабінет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́лы, віл і -аў.

Сельскагаспадарчая прылада ў выглядзе некалькіх доўгіх зубоў на доўгім дзяржанні.

Падхопліваць на в. сена.

◊

Віламі па вадзе пісана — пра што-н. мала магчымае.

|| прым. ві́лавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

teething

[ˈti:ðɪŋ]

n.

прарэ́званьне зубо́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́скал, ‑у, м.

Прыадкрыты рот з вышчаранымі зубамі; аскал. Воўчы выскал зубоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубарэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для апрацоўкі зубоў (у 2 знач.). Зубарэзны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Záhnlücke

f -, -n пусто́е ме́сца ў ра́дзе зубо́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

працадзі́ць, -аджу́, -э́дзіш, -э́дзіць; -э́джаны; зак., што.

1. Прапусціць (вадкасць) для ачысткі праз што-н., што фільтруе.

П. малако.

2. перан. Вымавіць неразборліва, не разнімаючы зубоў.

|| незак. працэ́джваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

|| наз. працэ́джванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)