demolition

[,deməˈlɪʃən]

n.

1) разбура́ньне, разбурэ́ньне n., знос (буды́нкаў)

2) нішчэ́ньне, руйнава́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zniszczenie

н.

1. знішчэнне; разбурэнне;

2. тэх. знос; зношанасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мара́льны, -ая, -ае.

1. гл. мараль.

2. Які адпавядае правілам маралі, якому ўласціва высокая мараль.

М. ўчынак.

М. абавязак.

3. Звязаны з унутранымі, душэўнымі перажываннямі.

Маральная падтрымка.

Высокі м. дух.

○

Маральны знос — змяншэнне вартасці абсталявання, машын, што знаходзяцца ў эксплуатацыі, незалежна ад змянення іх фізічнай прыдатнасці.

|| наз. мара́льнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

attrition [əˈtrɪʃn] n. fml

1. знясі́ленне;

a war of attrition вайна́, разлі́чаная на знясі́ленне праці́ўніка

2. знос, зно́шванне; марнава́нне; тра́та (прыродных рэсурсаў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мара́льна прысл, мара́льны morálisch; síttlich;

мара́льная адка́знасць morálische Verántwortung;

мара́льны знос (машыны) эк morálischer Verschléiß

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Verschléiß

m -es, -e

1) камерц. збыт

2) тэх. знос

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verwóhntheit

f - зно́с, амартыза́цыя (будынка, мэблі, іншых рэчаў хатняга ўжытку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ábriss

m -es, -e

1) каро́ткі на́рыс

2) знос (будынка)

3) абрыў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rozbiórka

rozbiórk|a

ж. разборка, дэмантаж; знос;

budynek przeznaczony do ~i — будынак, прызначаны для дэмантажу (зносу)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

хаці́на, ‑ы, ж.

Тое, што і хата (у 1 знач.). Крывавы зброд руйнуе брудным ботам Хаціны мірныя, дзе люд вясёлы жыў. Панчанка. Пабудавалі [Максім з Ганкай] сабе на востраве хаціну, набылі сёе-тое з хатніх рэчаў. Машара. // Убогая або старая, пахілая хата. — Хочаш не хочаш, а пераехаць прыйдзецца, — сказаў Раман Дзянісавіч, — хоць бы нават таму, што і наша хаціна асуджана на знос. Хадкевіч. Хаты невысокія, але ўсе добрыя, усе новыя. Старых, пахілых хацін нідзе не відаць. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)