ábgießen

* vt

1) зліва́ць; адліва́ць

2) адліва́ць (рабіць з дапамогай ліцця)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ра́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Драўляная пасудзіна ў выглядзе цэбрыка з ручкай, прызначаная для розных гаспадарчыя патрэб (зліваць ваду, даваць корм жывёле). [Леначка] спаласнула ў ражцы рукі і на цыпках .. абыйшла Антона Васільевіча. Паслядовіч. — Хто гэта парсюку ўчора мяшаў? — буркнула старая, глянуўшы ў ражку, у якой на дне было са жменьку .. свіной яды. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ста́чыць ‘задавальняць’ (Ласт.), ‘быць дастатковым’ (ТС), ста́ча ‘дастатак’ (Сл. рэг. лекс.). Рус. зах., паўд. ста́чить ‘хапаць, быць дастатковым’, польск. starczyć (з XV ст.), ст.-польск. staczyć, чэш. stačit, славац. stačiť ‘тс’. Паўн.-прасл. *statъčiti ‘быць дастатковым’ утворана ад прасл. *statъkъ ‘статак’ (Брукнер, 514; Фасмер, 3, 749; Голуб-Копечны, 348; Борысь, 575).

Стачы́ць ‘сцэджваць, зліваць рэшткі’, сто́чваць ‘тс’ (Нас.). Гл. тачыць 3 ‘ліць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zusámmenlegen

vt

1) скла́дваць

2) збіра́ць у скла́дчыну

2) злуча́ць; аб’ядно́ўваць; зліва́ць; узбуйня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

merge [mɜ:dʒ] v.

1. (into/with) аб’ядно́ўвацца; злуча́цца; зліва́цца;

The two countries merged into one. Абедзве краіны аб’ядналіся ў адну;

Her life merged with his. Яе жыццё злучылася з яго (жыццём).

2. аб’ядно́ўваць; злуча́ць; зліва́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зліў, зліва і зліву, м.

1. ‑у. Дзеянне паводле дзеясл. зліваць — зліць (у 1 знач.).

2. ‑а. Спец. Прыстасаванне для сцёку вады або другой вадкасці. Брудная вада сама вылівалася праз дзірку ў дне карыта і сцякала на двор: пад карытам у падлозе Лапко зрабіў зліў. Колас.

3. ‑а. Месца, дзе зліваюцца рэкі. Гарадзішча старое на зліве рэк, Больш як дзесяць стагоддзяў назад Першы зруб паставіў тут чалавек. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wytaczać

незак.

1. выкотваць, выкатваць;

2. (вадкасць) зліваць;

3. юр. прад(яўляць (іск); заводзіць, пачынаць, распачынаць (справу);

4. тэх. выточваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

siphon​2 [ˈsaɪfn] v. адка́чваць, зліва́ць сіфо́нам;

siphon water from the cellar выка́чваць ваду́ з падва́ла

siphon off [ˌsaɪfnˈɒf] phr. v. infml перака́чваць; накіро́ўваць у і́ншае рэ́чышча, на і́ншыя патрэ́бы; The big clubs siphon off all the best players. Вялікія клубы пераманьваюць усіх лепшых ігракоў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ábschlagen

*

1.

vt

1) адбіва́ць; адсяка́ць; збіва́ць

2) адмаўля́ць

2.

vi

1) зніжа́ць сваю́ ва́ртасць

2) спуска́ць, зліва́ць (ваду)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Аточыны ’нутраное сала’, ’ператоплены тлушч’ (Лекс. Палесся, 134, 136; слонім, Арх. Бяльк.). Укр. оточини ’кішачны тлушч’, ’зерне ці мука, што застаецца пасля прасявання праз рэшата’, рус. оточа, оточка ’агрызкі, смецце, што нагрызлі мышы’. Славац. дыял. otoky, otočky ’нутраное сала’, славен. obtòč ’клаака’ (ці сюды?). З суф. *‑iny (мн. л.) ад дзеяслова *otočiti; верагодна, паводле Вештарт, Лекс. Палесся, 136, першага ’кішачнае сала’, г. зн. тое сала, што аточвае, акружае кішкі’. Аднак і ’ператопленае сала’, хаця менш пашыраная назва, можа тлумачыцца ў сувязі са значэннем ’абцякаць’, нельга выключыць і сувязі з назвай клаакі, якая звязваецца з дзеясловам *odtočiti зліваць’. Параўн. тачыць ’ліць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)