unnoticed [ˌʌnˈnəʊtɪst] adj. незаўва́жаны;

The event passed unnoticed. Здарэнне прайшло незаўважаным.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hit-and-run [ˌhɪtənˈrʌn] n. даро́жнае здарэ́нне, калі́ вінава́ты шафёр уцяка́е

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

трагі́чны, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да трагедыі (у 1 знач.).

Т. жанр.

2. Страшэнны, ашаламляльны, поўны гора, няшчасця.

Трагічнае здарэнне.

Т. лёс.

|| наз. трагі́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

заактава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Унесці, упісаць у акт. Заактаваць здарэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

happenstance [ˈhæpənstæns] n. lit. вы́падак, выпадко́вае здарэ́нне (асабліва, калі мае добрыя вынікі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спекта́кль, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Пастаноўка, паказ п’есы ў тэатры.

Прэм’ера спектакля.

2. перан. Пра якое-н. незвычайнае здарэнне, відовішча, выпадак і пад.

Пара канчаць гэты с.!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

анекдо́т, ‑а, М ‑доце, м.

1. Кароткае апавяданне пра смешнае або незвычайнае здарэнне. Наконт тытулавання па бацьку.. [Іван Мацвеевіч] зараз жа расказаў гаспадыні пікантны анекдот. Бядуля. Праўда, пра.. некаторыя арыгінальныя погляды [Понтуса] хадзілі анекдоты. Карпаў.

2. Разм. Незвычайнае смехатворнае здарэнне.

[Ад грэч. anekdotos — нявыдадзены.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анекдо́т, -а, М -до́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Кароткае забаўнае, смешнае апавяданне з нечаканай развязкай.

2. перан. Незвычайнае смешнае здарэнне (разм.).

Са мною здарыўся а.

|| прым. анекдаты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Прыты́чына ’збег непрыемных, нечаканых абставін’; ’дамаганне, прэтэнзія’ (Нас.). Укр. прити́чина ’перашкода, затрымка’; ’здарэнне, прыгода’; ’прычына’, рус. ярасл. притычи́на ’прычына; віна’. Ад прытыка́цца ’сутыкацца’. Да тыкаць (гл.). Параўн. пры́тча (гл.), рус. при́тка ’нечаканае здарэнне, прыгода’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

occurrence [əˈkʌrəns] n. здарэ́нне, вы́падак; з’я́ва;

It’s a common enough occurrence. Гэта звычайная з’ява.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)