Verbum

матаво́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Лакаматыў з рухавіком унутранага згарання невялікай магутнасці, прызначаны для дапаможных і манеўровых работ.

|| прым. матаво́зны, -ая, -ае.

аўтака́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Самаходны вазок з рухавіком унутранага згарання для перавозкі грузаў, багажу на невялікія адлегласці.

|| прым. аўтака́рны, -ая, -ае.

старцёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Асоба, якая дае сігнал старту.

2. Прыстасаванне ў рухавіках унутранага згарання, якое служыць для механічнага запуску іх.

вы́хлап, -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Выхад адпрацаваных газаў з цыліндра рухавіка ўнутранага згарання праз выхлапную трубу.

|| прым. выхлапны́, -а́я, -о́е.

В. газ.

В. клапан.

са́жа, -ы, ж.

1. Чорны надёт ад няпоўнага згарання паліва, што асядае на ўнутраных частках печаў, комінаў.

2. Хвароба хлебных злакаў у выглядзе чорнага ліпкага налёту.

радыя́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыбор для ахаладжэння ў рухавіках унутранага згарання, у халадзільных устаноўках.

2. Награвальны прыбор цэнтральнага ацяплення.

|| прым. радыя́тарны, -ая, -ае.

по́пел, -у, м.

Пылападобная шэрая маса, якая застаецца ад згарання чаго-н.

Выбіць п. з люлькі.

Ператварыцца ў п.

|| прым. по́пельны, -ая, -ае.

П. колер (светла-шэры).

двухта́ктавы, -ая, -ае (спец.).

1. Працягласцю ў два такты.

Двухтактавая паўза.

2. У якім рабочы працэс адбываецца за два такты, два хады поршня (пра рухавік унутранага згарання).

Д. матор.