нязбы́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, што не можа збыцца; нездзяйсняльны. Нязбытная мара. Нязбытныя планы.

2. Такі, якога нельга або цяжка пазбыцца. У шаравата-блеклых вачах.. [батрака] заставаўся той самы нязбытны сум і спалох, за якімі — па выгляду — ні смелай думкі, ні дужага смеху. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілю́зія

(лац. illusio = падман)

1) скажонае ўспрыманне рэчаіснасці, прыняцце ўяўнага за сапраўднае (напр. і. цішыні, зрокавая і.);

2) перан. надзея, якой не суджана збыцца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

соверши́ться

1. (произойти) адбы́цца; (случиться) зда́рыцца; ста́цца;

2. (сделаться) зрабі́цца; учыні́цца; (осуществиться) здзе́йсніцца, ажыццяві́цца; (сбыться) збы́цца;

3. (окончиться) ско́нчыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спра́ўдзіцца, ‑дзіцца; зак.

1. Ажыццявіцца, здзейсніцца; збыцца. Мары тысячагоддзяў Аб светлай долі чалавецтва Спраўдзяцца ў жыцці. Бядуля. [Барашкін] проста верыў у тое, што гэтыя планы павінны абавязкова спраўдзіцца. Савіцкі. — А божачка мой, Кандратка прыйшоў! — з радасці загаласіла.. [маці]. — Сон спраўдзіўся. Лобан.

2. Аказацца правільным, пацвердзіцца. Чуткі пра выклік у камісію спраўдзіліся. Лынькоў. [Рыгорава] падазронасць і здагадка спраўдзіліся. Адамчык. Меркаванне камандзіра брыгады спраўдзілася. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілю́зія

(фр. illusion, ад лац. illusio = падман)

1) скажонае ўспрыманне рэчаіснасці, прыняцце ўяўнага за сапраўднае (напр. і. цішыні, зрокавая і.);

2) перан. надзея, якой не суджана збыцца (напр. цешыць сябе ілюзіямі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

sprawdzić się

sprawdzi|ć się

зак. здзейсніцца, збыцца, спраўдзіцца;

wszystko się ~ło, co przepowiedział — усё збылося (спраўдзілася, здзейснілася), што ён прадказаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

расстро́іцца, ‑строюся, ‑строішся, ‑строіцца; зак.

1. Страціць правільнасць пастраення, стаць беспарадкавым. Калона ў момант ажывілася, расстроілася. Сачанка. Рады адразу расстроіліся, і стракаты натоўп завіраваў на платформе. Карпаў.

2. Страціць свой строй, лад (пра музычныя інструменты). Піяніна расстроілася.

3. Парушыцца, перарвацца ў сваім ходзе, працэсе. Гутарка расстроілася. Сувязь расстроілася. // Не збыцца ў выніку якіх‑н. акалічнасцей. План расстроіўся. Вяселле расстроілася.

4. Прыйсці ў заняпад. Гаспадарка расстроілася.

5. Прыйсці ў ненармальны, хваравіты стан. Здароўе расстроілася.

6. Прыйсці ў дрэнны настрой, засмуціцца. Святлана так расстроілася, што нават не запытала, якая гэта работа. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

испо́лниться​I сов.

1. (осуществиться) здзе́йсніцца, збы́цца, спра́ўдзіцца;

2. (истечь — о времени, сроке) міну́ць; прайсці́; ско́нчыцца; (о достижении какого-л. возраста) спо́ўніцца;

де́вочке испо́лнилось пять лет дзяўчы́нцы спо́ўнілася пяць гадо́ў;

ему́ испо́лнилось со́рок яму́ ўжо со́рак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)