На́валач ’зброд’ (БРС), ’дрэнны, шкодны чужы чалавек’ (Сцяшк.), ’чужыя людзі, перасяленцы’ (стаўбц., З нар. сл.). Укр. на́волоч ’зброд’. Хутчэй за ўсё шляхам адваротнай дэрывацыі ад навалачы́цца ’напрыходзіць, назбірацца’, што ў сваю чаргу ад валачы́цца ’цягацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Lúmpengesindel

n -s збой, зброд, дэкласава́ныя элеме́нты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шантрапа́ ж зборн разм Pack n -(e)s; Gesíndel n -s (зброд)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

scum [skʌm] n.

1. пе́на, на́кіп, шумаві́нне

2. infml агі́дны чалаве́к, мярзо́тнік;

the scum of the earth падо́нкі (грамадства), уся́кі зброд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Bagage

[-'ga:ʒə]

f -, -n бага́ж, пакла́жа; перан. свалата́, зброд

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gesíndel

n -s зброд, хе́ўра

líchtscheues ~ — цёмныя асо́бы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

motłoch, ~u

м. зброд; дрэнь; навалач, набрыдзь

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rabble

[ˈræbəl]

n.

1) бязла́дны нато́ўп, ма́сы pl.

2) зброд -у m., чэрнь, гало́та f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

распу́снічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Весці распуснае, непрыстойнае жыццё. [Гарлахвацкі:] Чорт знае што! З вуліцы зброд ўсялякі лезе ў кабінет. Пляткараць, распуснічаюць. Крапіва. Распуснічае іншы ўсе часы, А пасівеюць валасы — Ён каяцца, маліцца пачынае. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Páckzeug

n -(e)s

1) упако́вачны матэрыя́л

2) зняв. зброд

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)