Руці́на ’боязь змен, застой, кансерватыўнасць, адсутнасць пачуцця новага’ (ТСБМ). З заходнееўрапейскіх моў, крыніцай для якіх было франц. routine ’спрыт; уменне; руціна; коснасць’ < route ’дарога, шлях, напрамак, наезджаны шлях’ (Чарных, 2, 128–129).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

slump​1 [slʌmp] n.

1. (in) спад, рэ́зкае падзе́нне (цэн, акцый)

2. кры́зіс, засто́й (у эканоміцы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

suspended animation [səsˌpendɪdænɪˈmeɪʃn] n.

1. med. часо́вае спыне́нне жыццёвых фу́нкцый

2. iron. по́ўная адсу́тнасць дзе́йнасці; засто́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zastój, ~oju

zast|ój

м. застой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Láhmlegung

f - прыпыне́нне, спыне́нне дзе́йнасці, засто́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

самазаспакае́нне, ‑я, н.

Уяўнае заспакаенне сябе думкай аб тым, што справы ідуць добра. У рабоце нашай экспедыцыі намеціўся нейкі застой, настала паласа інертнасці і самазаспакаення, што вельмі небяспечна ў навуцы. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

impas, ~u

м. тупік; застой;

znaleźć się w ~ie — апынуцца ў тупіку;

impas twórczy — творчы застой (тупік)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Stagnatión

f -, -en эк. стагна́цыя, засто́й

sich im Zústand der ~ befínden* — знахо́дзіцца ў ста́не засто́ю [стагна́цыі], перажыва́ць засто́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

backwater [ˈbækˌwɔ:tə] n.

1. зато́ка, запру́да

2. бало́та (перан.), засто́й;

a sleepy/quiet/rural backwater derog. со́ннае ца́рства, глухі́ заку́так

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гіпаста́з

(ад гіпа- + -стаз)

застой крыві ў ніжніх частках цела, які назіраецца ў хворых з аслабленай сардэчнай дзейнасцю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)