аснава́ць, асную, аснуеш, аснуе; аснуём, аснуяце; зак., што.

1. Зрабіць аснову тканіны.

2. Пачаць будаваць што‑н.; закласці. Аснаваць падмурак. // Паставіць, устанавіць. І зноў на тым самым селішчы хату аснавалі. Сачанка.

3. перан. Тое, што і заснаваць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ДЖАХАНГІ́Р Салім

(1569, г. Агра, Індыя — 1627),

правіцель Магольскай імперыі [1605—27], 3 дынастыі Вялікіх Маголаў, сын Акбара. Пры ім адменены рэформы Акбара, узмацнілася ўлада феадалаў-джагірдараў (гл. Джагір). У 1613 дазволіў англ. Ост-Індскай кампаніі заснаваць гандл. факторыю ў г. Сурат. Пашырыў межы дзяржавы на Пн Індыі. Знаўца мастацтва і л-ры, мецэнат архітэктуры і мініяцюрнага жывапісу. Аўтар успамінаў.

т. 6, с. 88

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

zawiązać

зак.

1. завязаць;

zawiązać krawat — завязаць гальштук;

zawiązać rozmowę — завязаць (пачаць) размову;

2. перан. утварыць; заснаваць;

zawiązać stowarzyszenie — заснаваць таварыства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

partnership [ˈpɑ:tnəʃɪp] n. comm. кампа́нія, тавары́ства;

go into partnership заснава́ць суме́сную кампа́нію;

They are in partnership. Яны – кампаньёны;

We’ve been in partnership for five years. Мы з’яўляемся кампаньёнамі на працягу пяці гадоў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

БЯНЁЎСКІ (Beniowski) Маўрыцы Аўгуст

(1746?, Вербаў, Славакія — 23.5.1786),

польскі падарожнік і мемуарыст. З венг. шляхецкай сям’і. Выхоўваўся ў Венскай ваен. акадэміі, вывучаў марскую справу ў Гамбургу. З 1768 у Польшчы, падтрымліваў сувязі з удзельнікамі Барскай канфедэрацыі. У 1770 трапіў у рас. палон, сасланы на Камчатку. У 1771 арганізаваў бунт ссыльных і на захопленым караблі дабраўся да Макао (Аамынь). З 1772 у Францыі, у 1773 адпраўлены на в-аў Мадагаскар з мэтай заснаваць там франц. калонію. Абраны жыхарамі ўладаром часткі вострава, але ў 1776 пакінуў яго. У 1778 на службе ў аўстр. арміі. Неаднаразова падарожнічаў у Амерыку, удзельнічаў у вайне за незалежнасць у Паўн. Амерыцы. У 1784 арганізаваў экспедыцыю на Мадагаскар, дзе збіраўся заснаваць уласную дзяржаву. Забіты ва ўзбр. сутычцы з французамі. Вёў дзённік, стылізаваны пад авантурны раман.

Літ.:

Давидсон А.Б., Макрушин В.А. Зов дальних морей. М., 1979. С. 143—202;

Orłowski L. Maurycy August Beniowski. Warszawa, 1961;

Sieroszewski A. Maurycy Beniowski w literackiej legendzie. Warszawa, 1970;

Kajdański E. Tajemnica Beniowskiego: Odkrycia, intrygi, fałszerstwa. Warszawa, 1994.

Н.К.Мазоўка.

т. 3, с. 406

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

з’арганізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., каго-што.

1. Аб’яднаць, згуртаваць для якой‑н. мэты; арганізаваць. З’арганізаваць масы.

2. Стварыць, заснаваць што‑н., пакласці пачатак існаванню чаго‑н. Адным словам, у той вечар, як выступіў Шульга, у нас быў гэтакі зрух, што я ўжо радаваўся: рагазінцы першымі ў раёне з’арганізуюць калгас. Сабаленка.

3. Наладзіць арганізацыйна. З’арганізаваць вытворчасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утвара́ць, утвары́ць bílden vt, gestálten vt; scháffen* vt (стварыць); gründen vt, begründen vt, stíften vt (заснаваць); éinsetzen vt (камісію і г. д.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Veréin

m -(e)s, -e саю́з, аб’ядна́нне, тавары́ства, карпара́цыя

im ~ mit j-m — ра́зам з кім-н.

éinen ~ stíften — заснава́ць саю́з

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

założyć

зак.

1. закласці; пакласці; раскласці; ускласці;

założyć fundament — закласці падмурак;

2. павесіць; начапіць; надзець;

założyć firanki — павесіць фіранкі;

założyć kapelusz — надзець капялюш;

założyć opatrunek — забінтаваць;

3. заснаваць; стварыць;

założyć miasto — заснаваць горад;

4. зрабіць здагадку, выказаць меркаванне;

założyć z góry — загадзя падумаць;

założyć rodzinę — ажаніцца; заснаваць род

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

арганізава́ць

(фр. organiser)

1) заснаваць што-н. такое, што мае грамадскі характар (напр. а. гурток);

2) падрыхтаваць, наладзіць (напр. а. сустрэчу);

3) аб’яднаць, згуртаваць для якой-н. мэты (напр. а. атрад);

4) упарадкаваць што-н. (напр. а. свой рабочы час).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)