◎ Народак ’наседжанае яйцо’ (Некр.), ’баўтун’ (светлаг., Мат. Гом.), ’зародак’ (ТС), ’сперматазоід’ (ЭШ). Суфіксальнае ўтварэнне ад нарадзіць, параўн. зародак, нарадзень (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пупаві́на, -ы, мн. -ы, -він. ж.

Трубкападобны орган, які злучае зародак чалавека (або жывёлы) з целам маці і служыць каналам для жыўлення зародка.

|| прым. пупаві́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жыванараджэ́нне, ‑я, н.

Спосаб узнаўлення патомства, пры якім зародак развіваецца ў матчыным арганізме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падве́сак, ‑ска, м.

Спец. Нітка, якая прымацоўвае зародак да зародкавага мяшка ў расліне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fetus

[ˈfi:təs]

n.

заро́дак -ку m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

двухдо́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з дзвюх семядолей (пра зародак раслін). Двухдольныя расліны.

2. у знач. наз. двухдо́льныя, ‑ых. Клас пакрытанасенных раслін, зародак якіх складаецца з дзвюх семядолей.

3. Які складаецца з дзвюх рытмічных долей, частак. Двухдольны верш. Двухдольны рытм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ На́радзень ’зародак (у яйцы)’ (Шпіл.). Ад нарадзіць, гл. радзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Léibesfrucht

f -, -früchte заро́дак, плод

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мо́рула, ‑ы, ж.

Спец. Стадыя развіцця зародка мнагаклетачных арганізмаў, на якой зародак мае выгляд згуртавання клетак накшталт ягады ажыны.

[Ад лац. morum — тутавая ягада.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пупаві́на, ‑ы, ж.

Шнурападобны орган, які злучае зародак чалавека або жывёлы з арганізмам маці.

•••

Адарваць з пупавінай гл. адарваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)