при́иск м. пры́іск, -ку м., капа́льня, -ні ж.;
золоты́е при́иски залаты́я пры́іскі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пры́іск, ‑а, м.
Месца распрацоўкі каштоўнага выкапня. Залатыя прыіскі. Алмазны прыіск.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
goose [gu:s] n. (pl. geese) гусь
♦
the goose that lays the golden eggs ≅ ку́рыца, што нясе́ залаты́я я́йкі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ЗЛА́ТНІ-ПЯСЫ́ЦЫ,
прыморскі кліматалагічны курорт у Балгарыі, гл. Залатыя Пяскі.
т. 7, с. 73
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
капа́льня, ‑і, ж.
Месца падземнай або адкрытай распрацоўкі карысных выкапняў; руднік. Саляныя капальні. Каменнавугальныя капальні. Залатыя капальні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
залаты́, ‑ая, ‑ое.
1. Які складаецца з золата, з’яўляецца золатам. Залаты самародак. Залаты пясок. // Зроблены з золата. Залаты пярсцёнак. // Вытканы, вышыты пазалочанымі ніткамі. Залатыя пагоны. // Які вылічаецца на золата, па курсу золата. Залаты размен. Залатая валюта.
2. у знач. наз. залаты́, ‑ога, м. Уст. Залатая манета; чырвонец.
3. Бліскуча-жоўты, падобны колерам да золата. На неба ўсходзіў месяц залаты. Купала. Залатыя промні працягнуліся праз вокны і ў Паходнеў пакой. Хадкевіч.
4. перан. Надта добры па сваіх якасцях; цудоўны, выдатны. Залаты характар. Залатыя словы. □ «Які мілы і залаты хлопец, — падумала.. [Магдалена]. — Як ён завіхаецца каля машыны і які рухавы». Чорны.
5. перан. Шчаслівы, радасны. Залаты час. Залатое дзяцінства. □ Маладая вясна, залатая пара! Будзь красна і ясна, Не шкадуй нам дабра! Колас.
6. перан. Дарагі, любімы. Залатыя мае дзеткі.
7. Як састаўная частка некаторых батанічных і заалагічных назваў. Залатое дрэва. Залатая рыбка.
•••
Абяцаць залатыя горы гл. абяцаць.
Залатая восень гл. восень.
Залатая галава гл. галава.
Залатая жыла гл. жыла.
Залатая моладзь гл. моладзь.
Залатая сярэдзіна гл. сярэдзіна.
Залатое вяселле гл. вяселле.
Залатое дно гл. дно.
Залатое руно гл. руно.
Залаты век гл. век.
Залаты дождж гл. дождж.
Залаты фонд гл. фонд.
Залатыя рукі гл. рука.
Залатыя словы гл. слова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прабі́раваць
(ням. probieren = прабаваць)
1) вызначаць колькасць металу ў рудах, сплавах;
2) ставіць пробу на залатыя, плацінавыя і сярэбраныя вырабы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
obiecywać
незак. абяцаць;
obiecywać złote góry — абяцаць залатыя горы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
złotniczy
złotnicz|y
пазалотны;
wyroby ~e — залатыя (ювелірныя) вырабы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
рудні́к, ‑а, м.
Сістэма збудаванняў для здабычы карысных выкапняў, а таксама горнапрамысловае прадпрыемства, якое ажыццяўляе гэтую здабычу. Залатыя руднікі. Медныя руднікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)