Verbum

заруне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Зазелянець, пакрыцца рунню.

Зарунела жыта.

каласаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Баравік, які вырастае ў час каласавання жыта.

каласі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -сі́цца; незак.

Выпускаць колас, каласаваць.

Жыта пачынае к.

калі́ўе, -я, н., зб.

Калівы (у 1 знач.); сцёблы збожжавых злакаў, траў.

Палеглае к. жыта.

ла́ва³, -ы, мн. -ы, лаў, ж. (разм.).

Вялікі абшар, шырокі аднастайны масіў чаго-н.

Л. жыта.

ко́шанка, -і, ДМ -нцы, ж. (разм.).

Зялёная падкормка (сумесь вікі з аўсом, зялёнае жыта і пад.).

руне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

Узыходзячы, зелянець (звычайна пра азімыя пасевы).

Рунее жыта.

тарпава́ць, -пу́ю, -пу́еш, -пу́е; -пу́й; -пава́ны; незак., што.

Складаць у торпы.

Т. жыта.

|| наз. тарпава́нне, -я, н.

аджа́ць, адажну́, адажне́ш, адажне́; адажнём, адажняце́, адажну́ць; адажні́; аджа́ты; зак., што.

1. Зжаць жыта, пшаніцу і пад. на невялікай частцы поля ад краю.

А. жыта ад дарогі.

2. Адпрацаваць на жніве ўзамен за што-н.

А. за дапамогу ў касьбе.

|| незак. аджына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.