ла́зячыя
‘птушкі; жывёлы’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
| - |
| Н. |
ла́зячыя |
| Р. |
ла́зячых |
| Д. |
ла́зячым |
| В. |
ла́зячых |
| Т. |
ла́зячымі |
| М. |
ла́зячых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ско́тник м. дагля́дчык жывёлы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ско́тный жывёльны, для жывёлы;
ско́тный двор жывёльны двор, двор для жывёлы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заво́д
‘дзеянне; парода жывёлы’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
заво́д |
| Р. |
заво́ду |
| Д. |
заво́ду |
| В. |
заво́д |
| Т. |
заво́дам |
| М. |
заво́дзе |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
во́лас
‘шэрсць на целе жывёлы’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
во́лас |
| Р. |
во́ласу |
| Д. |
во́ласу |
| В. |
во́лас |
| Т. |
во́ласам |
| М. |
во́ласе |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ро́ў
‘працяглы крык жывёлы; моцны плач’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ро́ў |
| Р. |
ро́ву |
| Д. |
ро́ву |
| В. |
ро́ў |
| Т. |
ро́вам |
| М. |
ро́ве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
охраня́емый / охраня́емые живо́тные ахо́ўныя жывёлы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́мерлы вы́мерший;
~лыя жывёлы — вы́мершие живо́тные
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
напа́с, -у, м.
Ступень адкормленасці жывёлы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
манафа́г
‘жывёлы, якія харчуюцца толькі адным тыпам раслін або жывёл’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
манафа́г |
манафа́гі |
| Р. |
манафа́га |
манафа́гаў |
| Д. |
манафа́гу |
манафа́гам |
| В. |
манафа́га |
манафа́гаў |
| Т. |
манафа́гам |
манафа́гамі |
| М. |
манафа́гу |
манафа́гах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)