падшыва́лец, ‑льца, м.

Разм. Тое, што і падшыванец. У нас заўсёды збіраліся дзяўчаты, а дзе былі дзяўчаты, там і хлопцы. Ну і мы, падшывальцы, каля іх круціліся. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

деви́ца и нар.-поэт. де́вица уст. дзяўчы́на, -ны ж., мн. дзяўча́ты, -ча́т, дзе́ўчына, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; незак., каго-што (разм.).

1. Выклікаць неспакой сярод каго-н., уносіць разлад, неразбярыху.

Б. народ.

2. Спакушаць, зачароўваць.

Ах, дзяўчаты, хопіць вам б. хлопца!

◊

Баламуціць светам (разм., неадабр.) — выклікаць непакой, нездавальненне.

|| зак. узбаламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; -му́чаны і забаламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; -му́чаны (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паабвя́звацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Абвязацца — пра ўсіх, многіх. Дзяўчаты паабвязваліся хусткамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падапрада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Дапрасці ўсё, многае. Дзяўчаты падапрадалі кудзелю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́смеху, прысл.

Ад вялікага смеху; нястрымна смеючыся. Хлопцы і дзяўчаты паміраюць сосмеху. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spruce​2 [spru:s] adj. франтава́ты; элега́нтны; чы́сценькі, аха́йны

spruce up [ˌspru:sˈʌp] phr. v. убіра́цца; наво́дзіць лоск;

The girls were all spruced up for the occasion. Дзяўчаты прыбраліся для такога выпадку.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

удзвю́х, прысл.

У колькасці дзвюх жанчын. Дзяўчаты, не вячэраўшы, паклаліся спаць, удзвюх на ложку. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

де́ва уст., поэт. дзе́ва, -вы ж.; (девушка) дзяўчы́на, -ны ж., мн. дзяўча́ты, -ча́т;

◊

ста́рая де́ва стара́я дзе́ўка, векаву́ха.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дайні́ца, ‑ы, ж.

Тое, што і даёнка. Сырадой нясуць дзяўчаты, што аж пеніцца ў дайніцах. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)