Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
фашы́нны, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Які мае адносіны да фашын. // Прызначаны для фашын. Фашынны хвораст.
2. Зроблены з фашын. Фашынная дамба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Та́мба ’зямельны насып’ (Растарг.), ’укапаныя ў зямлю слупы, да якіх прывязваюцца плыты’ (віц., Нар. сл.). Гл. дамба.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
АБВАЛАВА́ННЕ,
сістэма загараджальных земляных валоў і дамбаў уздоўж берагоў рэк, вадасховішчаў, марскіх узбярэжжаў і інш. Ахоўвае тэр. ад затаплення ў час разводдзя, паводкі, ветравых нагонаў вады, прыліваў. Робяць і для забеспячэння ўстойлівага земляробства на поймавых землях, пры буд-ве польдэраў. На Бел. Палессі маштабныя работы па абвалаванні праведзены ў пойме Прыпяці.
Абвалаванне зямель для аховы ад паводак: 1 — дамба, што затапляецца; 2 — дамба, што не затапляецца; УВП — узровень веснавой паводкі; УЛ-АП — узровень летне-асенняй паводкі; УМВ — узровень межанных водаў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
молм. (дамба) Damm m -(e)s, Dämme, Móle f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Wéhrdamm
m -(e)s, -dämme да́мба, мол
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Deich
m -es, -e запру́да, гаць, да́мба, грэ́бля
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
bank3[bæŋk]n.
1. бе́раг (ракі, канала)
2. вал, на́сып; да́мба; круты́ схіл
3. нано́с, зано́с; сумёты, гу́рбы сне́гу
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
балацяві́на, ‑ы, ж.
Разм. Нізкае забалочанае месца. На перасохлай балацявіне жаўцее не кранутая касой жорсткая трава.Навуменка.Дамба стаяла як помнік марнатраўству былога дырэктара лясгаса, якому прыйшло ў галаву праз балацявіну і рэчку пракласці зусім непатрэбную дарогу.Карамазаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Та́ма ’гаць, грэбля, стаў, ставок’ (Некр. і Байк.), ’запруда’ (Вруб., Ласт.), сюды ж тамова́ті ’затрымліваць, замаруджваць, запруджваць’ (Вруб.), тамава́ньнё ’гаць пры беразе ракі’ (карэліц., З нар. сл.), тамава́не ’ўмацаванне берагоў ад размыву’ (Скарбы), ст.-бел.тамовати ’стрымліваць’. Праз польск.tama ’запруда, грэбля, дамба’, tamować ’прыпыняць, стрымліваць’, з с.-в.-ням.tam ’дамба, грэбля, гаць, запруда’, ням.Damm ’тс’, dämmen ’запруджваць, падпіраць’, роднасных англ.dam, ст.-ісл.dammr ’запруда’, гоц.faúr‑dammjan ’загароджваць’, і, як мяркуюць, грэч.θέμεθλα ’падмурак’ (Брукнер, 564; ЕСУМ, 5, 511; Булыка, Лекс. запазыч., 198). Гл. таксама утаймаваць.
