полігібры́д

(ад полі- + гібрыд)

гібрыд, атрыманы ад скрыжоўвання арганізмаў, якія адрозніваюцца адначасова адзін ад аднаго многімі прыкметамі (параўн. монагібрыд).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

crossbred

[ˈkrɔsbred]

1.

adj.

скрыжава́ны

2.

n.

по́месь f.; гібры́д -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mieszaniec

м.

1. мулат, метыс;

2. мяшанец, гібрыд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зебо́ід

(ад зебу + -оід)

гібрыд буйной рагатай жывёлы і зебу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зебро́ід

(ад зебра + -оід)

гібрыд каня або асла і зебры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

krzyżówka

ж.

1. красворд, крыжаванка, крыжаслоў;

2. біял. гібрыд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hybrid

[ˈhaɪbrɪd]

1.

n.

гібры́д -а m., по́месь f.

2.

adj.

гібры́дны

a hybrid rose — гібры́дная ру́жа

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ме́шанец, мяша́нец ’метыс’, ’прыплод дамашняй жывёлы, птушкі, атрыманы ад скрыжавання розных парод’ (ТСБМ, Нас., Юрч.), рус. смал. ’тс’, ніжагар. ’чалавек, народжаны ад мяшанага шлюбу’, ст.-рус. мѣшанецъ (XVII ст.), польск. mieszaniec ’мулат, метыс’, ’гібрыд’, чэш. míšenec ’тс’. Паўночнаславянскае. Да мяша́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

амфідыпло́ід

(ад амфі- + гр. diploos = падвойны + -оід)

міжвідавы гібрыд з падвоенай колькасцю храмасом.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

bastard

м. уст.

1. бастард; гібрыд;

2. пазашлюбнае дзіця; бастард

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)