ГРАМАТЫ́ЧНЫЯ КАТЭГО́РЫІ,

гл. ў арт. Граматыка.

т. 5, с. 402

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

grammar

[ˈgræmər]

n.

1) грама́тыка f.

2) асно́вы

the grammar of painting — асно́вы жы́вапісу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

граматыкаліза́цыя

(ад граматыка)

абстрагаванне слова або выразу ад канкрэтнага лексічнага зместу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палітэкано́мія, ‑і, ж.

Палітычная эканомія. Матэматыка, граматыка, геаграфія, палітэканомія і іншыя прадметы былі для.. [Саламона] жывымі, канкрэтнымі з’явішчамі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Grammátik

f -, -en грама́тыка

gégen die ~ verstóßen* — пару́шыць пра́вілы грама́тыкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пазача́савасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць пазачасавага. Формы будучага часу дзеяслова «быць» у пэўных выразах ужываюцца са значэннем пазачасавасці. Граматыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

porównawczy

porównawcz|y

параўнальны;

gramatyka ~a — параўнальная граматыка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нарматы́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Спец. Які мае адносіны да нарматыву, з’яўляецца нарматывам.

2. Які вызначае норму, стандарты, правілы. Нарматыўная граматыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

невытво́рны, ‑ая, ‑ае.

Які не ўтвараецца ад чаго‑н. падобнага. Асновы, якія складаюцца толькі з адной карэннай марфемы, называюцца невытворнымі. Граматыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ужыва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які часта, шырока ўжываецца; агульнапрыняты. Найбольш ужывальнымі суфіксамі назоўнікаў жаночага роду з’яўляюцца наступныя: ‑к-а.., ‑антк-а. Граматыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)