А́нды (горы) А́нды, -даў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Апенни́ны (горы) Апені́ны, -наў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Аппала́чи (горы) Апала́чы, -чаў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Арде́нны (горы) Ардэ́ны, -дэ́наў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Балха́ны (горы) Балха́ны, -наў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Пирене́и (горы) Пірэне́і, -не́яў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Та́тры (горы) Та́тры, -раў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

скід, -у, М -дзе, м.

У геалогіі: перамяшчэнне часткі горных парод па трэшчыне ў вертыкальным або нахільным кірунку.

|| прым. скі́давы, -ая, -ае.

Скідавыя горы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гаро́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які пастаянна жыве ў горы, нястачы; гарапашнік.

|| ж. гаро́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. гаро́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Alps

[ælps]

А́льпы (го́ры)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)