Verbum

во́сып, -у, мн. -ы, -аў, м.

Абломкі горных парод, што асыпаюцца ў выніку выветрывання, а таксама скапленне гэтых абломкаў ля падножжа гор.

прахо́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж. (спец.).

Распрацоўка горных вырабатак у пэўным напрамку.

|| прым. прахо́дчы, -ая, -ае.

Праходчая брыгада.

тэксту́ра, -ы, ж. (спец.).

Асаблівасці будовы цвёрдага рэчыва, абумоўленыя характарам размяшчэння яго састаўных частак (крышталёў, зерняў, слаёў і пад.).

Т. горных парод.

ізю́бр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Млекакормячая жывёліна сямейства аленевых, якая водзіцца ў горных лясах Далёкага Усходу; разнавіднасць марала.

|| прым. ізю́бравы, -ая, -ае.

іхтыёл, -у, м.

Маслападобны прадукт перагонкі смалістых горных парод, які змяшчае рэшткі выкапнёвых рыб (выкарыстоўваецца ў медыцыне).

|| прым. іхтыёлавы, -ая, -ае.

Іхтыёлавая мазь.

напластава́нне, -я, н.

1. гл. напластаваць.

2. мн. -і, -яў. Асадкавыя ўтварэнні ў горных пародах у выглядзе пластоў.

Напластаванні зямной кары.

Геалагічныя напластаванні.

скід, -у, М -дзе, м.

У геалогіі: перамяшчэнне часткі горных парод па трэшчыне ў вертыкальным або нахільным кірунку.

|| прым. скі́давы, -ая, -ае.

Скідавыя горы.

тампана́ж, -у, м. (спец.).

Запаўненне цэментам трэшчын, расколін у горных пародах, каб прадухіліць прасочванне вады з іх у буравыя свідравіны.

|| прым. тампана́жны, -ая, -ае.