1. Які лёгка прыходзіць у стан гневу; крыўдлівы, зласлівы. Як не іду есці — кажуць гняўлівая.З нар.// Тое, што і гнеўны. Ударыў у елку гняўлівы пярун.Купала.//перан. Які выражае гнеў. І глуха плошчы загулі Гняўлівай моваю плакатаў.Багун.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жмі́нда, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑дзе, Т ‑ай, ж.
Разм.пагард. Пра скупога чалавека, скнару. Мікодым, хоць і быў жмінда, на гэты раз не паскупіўся.Сабаленка.Маці кідае на бацьку гнеўны позірк. — У-у-у, жмінды, малака дзіцяці пашкадавалі.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
The new law provoked a public outcry. Прыняцце новага закона выклікала абурэнне грамадскасці.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
zgromić
зак. вылаяць; прабраць;
zgromić kogo wzrokiem — кінуць на кагогнеўны позірк
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
абвінава́ўца, ‑ы, Т ‑ам, м.
Асоба, якая падтрымлівае абвінавачванне ў судовым працэсе. Дзяржаўны, грамадскі абвінаваўца. □ Нарэшце ў Галі нібы прарэзаўся гнеўны голас, і яна пачала гаварыць не як сведка, а як абвінаваўца.Сабаленка.// Той, хто выкрывае перад грамадскасцю злачынную сутнасць дзейнасці якой‑н. асобы, сацыяльнай групы або ўкладу жыцця. Абвінаваўца самаўладства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ску́пасць, ‑і, ж.
Уласцівасць скупога. Не прымаюць гэтыя людзі таго, чым раней думаў [Тварыцкі] ўсё жыццё трымаць, чым думаў ратавацца і ратаваць блізкіх сваіх. Няма хцівасці, няма скупасці, няма ў аднаго да другога нянавісці.Чорны.За стрыманай скупасцю слоў, чорствых, з прымессю іроніі, адчуваецца крык душы — спагадны і гнеўны, чалавечы і грозны.У. Калеснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лю́тасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць лютага 1. Больш за два тыдні ішлі бесперапынныя, нечуванай лютасці баі.Кулакоўскі.Здавалася, што зіма ўсе свае апошнія сілы, усю сваю лютасць кінула на гэты невялікі пасёлак.Бяганская.
2. Люты; раз’юшаны, гнеўны стан. З лесу паказалася некалькі адзінокіх аленяў. З’яўленне іх выклікала ў сямейнага аленя прыступ лютасці і гневу.В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
thunder2[ˈθʌndə]v.
1. грыме́ць, груката́ць;
The heaven thunders. Грыміць гром.
2. (against/at) гавары́ць, гне́ўна крыча́ць;
thunder against corruption выкрыва́ць кару́пцыю;
His voice thundered in my ears. Яго гнеўны голас гучаў у вушах.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
стрыма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; стры́маны; зак.
1.каго-што. Спыніць, запыніць на хаду; затрымаць, запаволіць (рух, ход, дзеянне); стаць перашкодай на шляху.
Коней не с.
С. за руку.
С. крызіс.
С. націск ворага.
2.што. Абмежаваць, зменшыць ступень, сілу праяўлення чаго-н.
С. свой запал.
С. гнеўны тон.
3.перан., каго-што. Не даць праявіцца поўнасцю.
С. смех.
С. сябе (стрымацца).
◊
Стрымаць слова (абяцанне, клятву) — выканаць што-н. абяцанае — паводле значэння наступнага назоўніка.
|| незак.стры́мліваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз.стрыма́нне, -я, н.істры́мліванне, -я, н.
○
Мера стрымання — прымусовая мера, якая прымяняецца следчымі і судовымі органамі да абвінавачанага з мэтай перашкодзіць злачыннай дзейнасці, ухіленню ад следства, суда і пад.
Меры стрымлівання агрэсара.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
angry
[ˈæŋgri]
adj. -grier, -griest
1) зло́сны, гне́ўны; раззлава́ны
I was very angry — Я быў ве́льмі раззлава́ны
to be angry at (about) — злава́цца за не́шта або́ дзе́ля не́чага
to be angry at (with) somebody — быць зло́сным на не́кага
to get angry — зазлава́цца, узлава́цца
2) гне́ўны, бурлі́вы
an angry sea — бурлі́вае мо́ра
an angry sky — пахму́рнае не́ба
3) са зло́сьцю
angry words — ска́заныя са зло́сьцю сло́вы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)