гле́ба, -ы, мн. -ы, глеб, ж.

1. Верхні слой зямной кары.

Гліністая г.

2. перан. Аснова, апора.

Падрыхтаваць глебу для перагавораў.

◊

Выбіць глебу з-пад чыіх ног — прымусіць пераканацца ў беспадстаўнасці чаго-н.; пазбавіць упэўненасці ў чым-н.

|| прым. гле́бавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэфляцыя,

разбурэнне горных парод і глеб.

т. 6, с. 365

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

глікафі́ты

(ад гліка- + -фіты)

расліны незасоленых глеб і прэсных вадаёмаў (параўн. галафіты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эрозія,

разбурэнне горных парод і глеб.

т. 18, кн. 1, с. 152

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

парка́ль, ‑ю, м.

Лёгкая баваўняная аднаколерная або з набіўным малюнкам тканіна. У скрутку быў паркаль — метраў з чатыры — у чорную крапінку. Лупсякоў. Глеб Іванавіч узышоў на драўляную трыбуну, прыкрытую чырвоным паркалем, узняў зялёны вучнёўскі сшытак, і тлум угаманіўся. Дуброўскі.

[Фр. percale.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакараба́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пакарабаціць.

2. у знач. прым. Які нагнуўся, пакрывіўся (ад гарачыні, сырасці і пад.). Глеб Іванавіч устаў і захадзіў па цеснай хаце, прыслухоўваючыся, як рыпіць падлога пад нагамі, аглядаў голыя, патрэсканыя сцены, пакарабачаную столь. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВО́ДНАЯ ЭРО́ЗІЯ,

размыў або змыў цякучай вадой горных парод і глеб, гл. ў арт. Эрозія і Эрозія глебы.

т. 4, с. 252

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ілімерыза́цыя

(ад лац. illimere = закідваць ілам)

перамяшчэнне ілістых часцінак глеб у форме водных суспензій з верхніх гарызонтаў у ніжнія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гле́ба ж

1. Bóden m -s, -böden, Grund m -(e)s, Land n -(e)s; геагр чарназёмная гле́б Schwárzerde f -;

глі́ністая гле́б Léhmboden m;

бало́цістая гле́б Súmpfboden m;

2. перан (падмурак, аснова) Grúndlage f -, -n, Grund m -(e)s, Gründe;

на гэ́тай гле́бе auf dieser Grúndlage;

нама́цваць гле́бу das Terrain [-´rɛ̃:] sondíeren;

губля́ць гле́бу пад нага́мі den Bóden unter den Füßen verlíeren*;

падрыхта́ваць гле́бу den Bóden vórbereiten, den Nährboden [die Bedíngungen] scháffen*;

вы́біць гле́бу з пад чыіх-н ног j-m den Bóden entzíehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ГЛЕ́БАВЫЯ ГАРЫЗО́НТЫ,

генетычныя гарызонты глебы, аднародныя паводле афарбоўкі, шчыльнасці, вільготнасці, грануламетрычнага, мінералагічнага і хім. саставу гарызантальныя слаі, якія фарміруюцца ў выніку ўтварэння глеб. Кожнаму тыпу глеб адпавядае пэўная колькасць, выражанасць і чаргаванне гарызонтаў, магутнасць якіх складае ад некалькіх да дзесяткаў сантыметраў. Сукупнасць глебавых гарызонтаў утварае глебавы профіль. Звычайна зверху ўніз вылучаюць глебавыя гарызонты: перагнойна-акумулятыўны (A) з падгарызонтамі — лясны подсціл, дзёран (Aо), гумусавы (A1, для ворных глеб — Aвор) і элювіяльны, ці гарызонт вымывання (A2); ілювіяльны, ці гарызонт умывання (B), глеевы (G; g), мала закранутая глебаўтваральным працэсам мацярынская парода (C); подсцільная парода (Д).

Н.М.Івахненка.

т. 5, с. 290

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)