Ляоды́чыння ’для выгляду’ (Клім.) узнікла з для годы́чыньня — да гадзі́ць, дагаджа́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Не́дагадзь ’асоба, якой цяжка дагадзіць’ (слаўг., Нар. словатв.). З дагадзіць, гл. гадзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

па́костить несов., прост., в разн. знач. паску́дзіць; (пачкать) га́дзіць, бру́дзіць, пэ́цкаць; (портить) псава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ряди́ть​II несов., уст. (нанимать) найма́ць; обл. гадзі́ць;

◊

суди́ть да ряди́ть разважа́ць ды меркава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Адгадзі́ць ’аддзякаваць’ (БРС, Янк. I), адводзіцца ’тс’ (КЭС, лаг.), адгоджваць ’адплачваць’ (БРС, Янк. I, Янк. БП), адгоджвацца ’тс’ (КЭС, лаг.). Параўн. рус. угодить. Гл. гадзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

угожда́ть несов. (услуживать) дагаджа́ць (каму, чаму); гадзі́ць (каму, чаму); нараві́ць (каму, чаму); см. угоди́ть​ 1;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Нараві́ць ’імкнуцца, намагацца, старацца’ (мін., Жыв. сл.; слонім., Нар. словатв.), ’дагаджаць, гадзіць’ (Нас., Федар., Сцяшк.), ’уступаць, саступаць’ (навагр., З нар. сл.; Юрч.), ’чакаць’: цѣлый часъ норовивъ цебе (Нас.). Гл. нораў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наймаць, гадзіць, набіраць, вербаваць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

гню́сіць разм.

1. (пэцкаць, гадзіць) beschmútzen vt, verúnreinigen vt, Kot zurücklassen*;

2. (шкодзіць каму-н.) j-m ábsichtlich schädigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уро́доваться

1. няве́чыцца, кале́чыцца; га́дзіць сябе́, бры́дзіць сябе́; псава́цца;

2. страд. няве́чыцца, кале́чыцца; га́дзіцца, бры́дзіцца; псава́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)