ві́хар,

гл. віхор ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

eddy [ˈedi] n. вір; віхо́р (пра ваду, пыл, паветра) (таксама перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

whirlwind [ˈwɜ:lwɪnd] n. віхо́р, урага́н;

a whirlwind of applause бу́ра апладысме́нтаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кок​II м (віхор) Tólle f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разве́яць, -ве́ю, -ве́еш, -ве́е; -ве́й; -ве́яны; зак., што.

1. Разнесці ў розныя бакі (ветрам).

Віхор падхапіў шматкі сухога сена, падняў іх угару і развеяў.

2. перан. Рассеяць, знішчыць, разагнаць.

Р. трывогу.

Р. сумненні.

|| незак. разве́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наразбура́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разбурыць вялікую колькасць чаго‑н. Віхор наразбураў стагоў сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Крутун ’віхор’ (Яўс.). Гл. круціць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

windstorm

[ˈwɪnd,stɔrm]

n.

віхо́р ві́хру m.; віху́ра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wicher, ~u

м. віхор, віхар, віхура

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

whirlwind

[ˈhwɜ:rlwɪnd]

n.

віхо́р ві́хру m., сьмерч -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)