правя́нуць, ‑не; пр. правяў, ‑вяла; зак.

Злёгку звянунь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́цькаў, ‑кава.

Які належыць бацьку, уласцівы бацьку (у 1 знач.). Пайсці бацькавай дарогай. □ Мяне сцяжынка ўжо вяла да дому, У бацькаў двор аселіцай вяла. Гілевіч.

•••

За бацькавай галавой (жыць) — весці бесклапотнае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мяшэніцца ’мяшацца, збівацца, блытаць’ (Нас.). Рус. смал. мишениться ’падманвацца’, уладз. мишенить ’вяла рабіць што-небудзь’. Утворана ад мешань < мяша́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Síechtum

n -(e)s вя́ла цяку́чая хваро́ба; хвараві́тасць, хі́ласць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разве́сці², -вяду́, -вядзе́ш, -вядзе́; -вядзём, -ведзяце́, -вяду́ць; -вёў, -вяла́; -ло́; -вядзі́; -ве́дзены; зак., што.

Зрабіць слабейшым раствор чаго-н., дадаўшы вадкасці; разбавіць.

Р. спірт.

Р. фарбу.

|| незак. разво́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.

|| наз. развядзе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dully

[ˈdʌli]

adv.

1) ту́па

2) невыра́зна; вя́ла, цьмя́на

3) ну́дна, су́мна, прыгне́чана; неціка́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ахмістры́ня

(ад ахмістр)

уст. жанчына, якая вяла гаспадарку ў багатым доме; аканомка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

павя́нуць, ‑не; пр. павяў, ‑вяла; зак.

Звяць — пра ўсё, многае. Адцвілі, павялі травы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасмяле́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў смелым, смялейшым. Домна праз часіну Унучку пасмялелую вяла. Пысін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найкараце́йшы, ‑ая, ‑ае.

Самы кароткі. Найкарацейшы шлях. Найкарацейшы тэрмін. □ Агародамі вяла найкарацейшая сцежка дадому. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)