высу́шванне ср.

1. высу́шивание, просу́шивание;

2. высу́шивание;

3. перен. высу́шивание, иссуше́ние;

1-3 см. высу́шваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высу́швацца несов.

1. высу́шиваться; обсу́шиваться; высыха́ть; см. вы́сушыцца;

2. страд. высу́шиваться; просу́шиваться; см. высу́шваць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пересу́шивать несов.

1. (всё, многое) сушы́ць, перасу́шваць, высу́шваць;

2. (заново) перасу́шваць;

3. (слишком высушивать) перасу́шваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

áustrocknen

1.

vt сушы́ць, высу́шваць; асуша́ць

2.

vi (s) высыха́ць, засыха́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábtrocknen

1.

vt высу́шваць, выціра́ць

2.

vi (s) высыха́ць; прасыха́ць, со́хнуць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusdörren

vt

1) высу́шваць, сушы́ць

2) vi (s) со́хнуць, высыха́ць, ссыха́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

shrivel [ˈʃrɪvl] v. высу́шваць; змо́ршчваць; маршчы́ніцца, ссыха́цца;

The leaves shrivelled (up) in the sun. Лісточкі скруціліся ад сонца;

He has a shrivelled face. У яго маршчыністы твар.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

emaciate

[ɪˈmeɪʃieɪt]

v.

высу́шваць, мардава́ць, зьнясі́льваць

A long illness had emaciated him — До́ўгая хваро́ба зьнясіліла яго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Сушы́ць ’рабіць сухім’, ’нарыхтоўваць у запас, высушваць’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт., Стан., ТС, Сл. ПЗБ). Укр. суши́ти, рус. суши́ть, польск. suszyć, в.-луж. sušić, н.-луж. sušyś, чэш. sušit, славац. sušiť, серб.-харв. су́шити, ст.-слав. соушити і г. д. Прасл. *sušiti ад *suchъ ’сухі’ (Махэк₂, 591). Борысь (588) мяркуе, што гэта першапачаткова быў каўзатыў да прасл. *sъchnǫti ’сохнуць’, на які пазней налажыўся адыменны (ад *suchъ) дзеяслоў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сушы́ць, сушу́, су́шыш, су́шыць; су́шаны; незак.

1. што. Рабіць сухім (што-н. сырое, мокрае, вільготнае), трымаючы на паветры або ў цёплым месцы.

С. бялізну.

С. сена.

2. што. Нарыхтоўваць у запас, выдаляючы вільгаць з пладоў, раслін і пад.; высушваць, засушваць.

С. лекавыя травы.

3. перан., каго (што). Падрываць здароўе, знясільваць (разм.); рабіць чэрствым, нячулым.

Што ты сушыш сябе работай? Бяда сушыць жанчыну.

|| зак. вы́сушыць, -сушу, -сушыш, -сушыць; -сушаны.

|| наз. су́шка, -і, ДМ -шцы, ж. (да 1 і 2 знач.) і сушэ́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)