horsehide
[ˈhɔrshaɪd]
n.
ко́нская ску́ра (вы́рабленая й нявы́рабленая)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
фу́тра, -а, н.
1. Валасяное покрыва на целе жывёлы; шэрсць.
2. Вырабленая шкура пушнога звера, а таксама гэтыя шкуры як прадмет гандлю, вытворчасці.
Ф. вавёркі.
Гандляваць футрам.
3. Зімовая вопратка з вырабленых шкур пушнога звера.
|| прым. фу́травы, -ая, -ае і футро́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
buckskin
[ˈbʌkskɪn]
n.
але́невая ску́ра (вы́рабленая)
buckskins, pl. нагаві́цы з але́невай ску́ры
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
аўчы́на, ‑ы, ж.
Вырабленая авечая шкура. Шапка з аўчыны. // Разм. Кажух. Чуў увосень ён выццё ваўчынае, А вясной — паводак срэбны звон. Ляжа спаць, укрыецца аўчынаю, — Ад самотных дум знікае сон. Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шаўро́
(фр. chevreau = літар. казляня)
мяккая тонкая скура хромавага дублення, вырабленая са шкур коз.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
шаўрэ́т
(фр. chevrette = козачка)
падробленая пад шаўро скура хромавага дублення, вырабленая са шкур авечак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ласі́на, ‑ы, ж.
1. Вырабленая скура лася ці аленя. Папружка з ласіны.
2. Мяса лася. Тут .. на ражне ласіна вяліцца — Дабаўка да пайка сухога. Хведаровіч.
3. толькі мн. (ласі́ны, ‑сі́н). Штаны з ласінай скуры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
юхт
(цюрк. juft, ад перс. ĵuft = пара)
спецыяльна вырабленая і дубленая скура коней, кароў, свіней.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
І́рха ’вузенькая палоска скуры або аўчыны, якая закладваецца ў шво кажуха, рукавіцы і інш.’, ’тасёмка або вузкая палоска аўчыны, якой абшываюць край адзення або абутку для ўпрыгожання; аблямоўка’ (ТСБМ, Бяльк., Шат., Сцяшк. МГ, Янк. I; брэсц., Янк. Мат., 124; Сл. паўн.-зах., Мядзв., Грыг.), ірха́ (Мат. Гродз.), ірша́ (Касп.), іршы́ць ’закладваць у шво ірху; аблямоўваць, абшываць край чаго-н. ірхой’ (ТСБМ, Нас.). Ст.-бел. ирха, ерха ’двухбаковая замша’ (1582 г.) запазычана са ст.-польск. ircha, jercha (Булыка, Лекс. запазыч., 106). З польск. таксама рус. дыял. и́рха, и́рга ’вырабленая скура’, ’аблямоўка футрам’, укр. дыял. ирха ’вырабленая скура’. Польск. ircha ’гатунак замшы, мякка вырабленая скура’, в.-луж. jěrcha, чэш. jircha, славац. ircha ’тс’, славен. írh, irha ’гатунак скуры’, irhovȋna ’замша, аленевая скура’, серб.-харв. ѝра ’вырабленая авечая скура’ ўзыходзяць да с.-в.-ням. irch, erch, ст.-в.-ням. irach ’белая дубленая скура’ ад лац. hircus ’казёл’. Гл. Праабражэнскі, 1, 273–274; Фасмер, 2, 139; Брукнер, 193; Слаўскі, 1, 465; Махэк₂, 227; Скок, 1, 728; Безлай, 1, 212.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
buff2 [bʌf] n.
1. жаўтава́та-кары́чневы ко́лер
2. жаўтава́та-кары́чневая ску́ра (звыч. вырабленая з буйвала)
♦
in the buff infml галышо́м, у чым ма́тка нарадзі́ла
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)