перавыдаткава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Выдаткаваць звыш нормы, плана; перарасходаваць. Перавыдаткаваць крэдыт. Перавыдаткаваць грашовыя сродкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выдатко́ўваць несов. расхо́довать, изде́рживать; истоща́ть; затра́чивать, истра́чивать, тра́тить; потребля́ть; см. вы́даткаваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
поистра́тить сов. патра́ціць; (издержать) вы́даткаваць; (издержать многое, всё) павыдатко́ўваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́матаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак. (разм.).
1. каго-што. Знясіліць, змардаваць, змучыць.
В. усе сілы.
Дарога мяне выматала.
В. душу.
2. што. Прымусіць паступова выдаткаваць; выцягнуць, забраць па частках усё.
В. усе грошы.
|| незак. вымо́тваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перарасхо́даваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак. і незак., што.
Выдаткаваць (выдаткоўваць) больш, чым трэба, звыш нормы, плана. Перарасходаваць фонды заработнай платы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
потреби́ть сов. спажы́ць; (съесть — ещё) з’е́сці; (израсходовать) расхо́даваць, зрасхо́даваць, вы́даткаваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Пасорыць ’згубіць’ (Касп.). Рус. пск., цвяр. посбрить ’выдаткаваць’, посбрки ’выдаткі’. Да рус. сор ’смецце’ (гл. Фасмер, 3, 720).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
выдаткава́нне ср. расхо́дование, израсхо́дование, изде́рживание, истоще́ние; тра́та ж., затра́та ж., затра́чивание; см. вы́даткаваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
verjúbeln
vt разм. спусці́ць, прагуля́ць, дарэ́мна вы́даткаваць (грошы)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
патра́ціцца, ‑трачуся, ‑трацішся, ‑траціцца; зак.
Выдаткаваць свае грошы, сродкі на каго‑, што‑н. [Халуста:] — У мяне цяпер грошай няма, бо я патраціўся на гэтую малатарню. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)