прадвадзі́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Кіраўнік, важак.

П. племя.

○

Прадвадзіцель дваранства — у царскай Расіі: выбарны прадстаўнік дваранскага саслоўя губерні ці павета.

|| прым. прадвадзі́цельскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадстаўні́чы, -ая, -ае.

1. Выбарны, заснаваны на прадстаўніцтве (у 3 знач.).

П. сход. П. орган.

2. Які добра адлюстроўвае чые-н. інтарэсы, аўтарытэтны.

Недастаткова прадстаўнічая камісія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ландта́г, ‑а, м.

Выбарны орган самакіравання абласцей і зямель у Германіі і Аўстрыі.

[Ням. Landtag.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хура́л, ‑а, м.

Выбарны орган вярхоўнай і мясцовай улады ў Мангольскай Народнай Рэспубліцы.

[Манг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фабзаўко́м, ‑а, м.

Выбарны орган пярвічнай прафсаюзнай арганізацыі фабрыкі ці завода; фабрычна-заводскі камітэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камітэ́т, -а, М -тэ́це, мн. -ы, -аў, м.

Калегіяльны выбарны орган, які кіруе якой-н. работай, а таксама ўстанова спецыяльнага прызначэння.

Выканаўчы к.

К. па экалогіі.

|| прым. камітэ́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

групко́м, ‑а, м.

Групавы камітэт, выбарны орган некалькіх сумежных пярвічных прафсаюзных арганізацыя. Групком АН БССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паса́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Намеснік князя ў Старажытнай Русі, таксама выбарны галава грамадзянскай адміністрацыі ў феадальных рэспубліках.

Княжацкі п.

Пскоўскі п.

|| ж. паса́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. паса́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́дца, -ы, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто раіць, дае параду (у 1 знач.), дарадца, дарадчык.

2. Выбарны член ад багатых гарадскіх вярхоў у раду (магістрат) у Беларусі ў 14—18 стст. (гіст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

страхдэлега́т, ‑а, М ‑гаце, м.

Выбарны прадстаўнік у прафсаюзнай арганізацыі, які ажыццяўляе кантроль за правядзеннем мерапрыемстваў па сацыяльнаму страхаванню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)