самазагара́льны, -ая, -ае.

Здольны да самазагарання ў выніку ўнутранага награвання.

Самазагаральныя газы.

|| наз. самазагара́нне, -я, н.

С. каменнага вугалю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ву́гальны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вугалю; багаты вугалем. Вугальны пыл, пласт, басейн. // Зроблены з вугалю. Вугальныя электроды. // Які займаецца здабычай вугалю. Вугальная прамысловасць. // Прызначаны для здабычы, захавання, перавозкі вугалю. Вугальны склад. Вугальны камбайн.

•••

Вугальная кіслата гл. кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбо́йка ж., горн. отбо́йка;

а. ву́галю — отбо́йка угля́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарубі́ць сов., горн. наруби́ть;

н. ву́галю — наруби́ть у́гля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кокс, -у, м.

Від цвёрдага паліва, якое атрымліваецца з каменнага вугалю або торфу шляхам моцнага награвання без доступу паветра.

|| прым. ко́ксавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Kóhlenlager

n -s, -

1) радо́вішча ву́галю

2) склад ву́галю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

отбо́йка горн. адбо́йка, -кі ж.;

отбо́йка у́гля адбо́йка ву́галю;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наруба́ть​II сов., горн. нарубі́ць;

наруба́ть у́гля́ нарубі́ць ву́галю.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адка́тчык, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Горнарабочы, які працуе на адкатцы.

А. вугалю.

|| ж. адка́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. адка́тчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распа́л, -лу м., спец. разжи́г;

р. ву́галю — разжи́г угля́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)