1. Калупаючы, зрабіць адтуліну ў чым‑н. Саўка пракалупаў нажом шырэй шчылінку і зрабіў з яе вочка, праз якое можна было глядзець сёе-тое з таго, што рабілася ў лесе.Колас.
2. і без дап. Калупаць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
stitch
[stɪtʃ]1.
n.
1) стро́чка f., шво n.
2) шво n. (у хірургі́і)
to take the stitches out of the wound — зьняць швы з ра́ны
3) во́чкаn. (у вяза́ньні)
to drop a stitch — спусьціць во́чка
to take up a stitch — падня́ць во́чка
2.
v.t.
1) страчы́ць; штабнава́ць
2) шыць, сшыва́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Láufmasche
f -, -n во́чка, яко́е спусці́лася (у панчохах)
~n áufnehmen* — падня́ць [сабра́ць] во́чкі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
та́мбур1, ‑а, м.
1. Частка памяшкання (паміж знадворнымі і ўнутранымі дзвярамі), якая засцерагае ад пападання ў памяшканне халоднага паветра. Праз хвіліну Ларыса стаяла ў тамбуры ізалятара, старанна шоргала падэшвамі па апілках.Стаховіч.
2. Закрытая пляцоўка пасажырскага чыгуначнага вагона. Уваходзячы ў вагон, Багуцкі прыпыніўся быў у тамбуры і твар у твар сутыкнуўся з памятай кепкай.Лынькоў.Андрэй ускочыў на падножку вагона і знік у тамбуры.Васілёнак.
3.Спец. Цыліндрычная або шматгранная верхняя частка будынка, якая падтрымлівае купал; барабан (у 3 знач.).
[Фр. tambour.]
та́мбур2, ‑у, м.
Род вязання або вышывання вочка ў вочка.
[Фр. tambour]
тамбу́р1, ‑а, м.
Уст. Барабан (у 1 знач.).
[Фр. tambour з араб.]
тамбу́р2, ‑а, м.
Тое, што і танбур.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прышчапі́цца, ‑шчэпіцца; зак.
1. Зрасціся з другой раслінай (пра чаранок, вочка).
2. Выклікаць у арганізме патрэбную рэакцыю ў выніку прышчэпкі (пра вакцыну). Воспа прышчапілася.
3.перан. Замацавацца, укараніцца, прыжыцца. У нас да газетнай і кніжнай мовы прышчапілася слова «адбіць».Чорны.Цяжкая спадчына ад праклятай мінуўшчыны прышчапілася чалавеку.Кудраўцаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
eyehole
[ˈaɪhoʊl]
n.
1) Anat. вачні́ца f.
2) во́чкаn. (і ў вяза́ньні)
3) назіра́льная шчы́ліна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
eyelet
[ˈaɪlət]
n.
1) ву́шка n.; пятля́, пяце́лька f. (для гу́зікаў); дзі́рка f. (для шнуро́вак)
2) во́чкаn.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
stitch1[stɪtʃ]n.
1. шыво́к, шво;
put stitches into a wound зашыва́ць ра́ну
2.во́чка (у вязанні);
drop a stitch спусці́ць во́чка
3. во́стры боль у баку́
♦
a stitch in time saves nine за́хады трэ́ба рабі́ць своечасо́ва;
not have a stitch on :He hasn’t a dry stitch on him. Ён прамок да ніткі;
be in stitchesinfml захо́дзіцца ад сме́ху, смяя́цца да ко́лікаў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Намі́тусь ’у розныя бакі (галовамі, камлямі і інш.)’ (смарг., Сцяшк. Сл., ТС), ’галовамі ў супрацьлеглыя бакі, «валетам» (легчы)’ (глыб., Сл. ПЗБ), намітуз ’тс’ (брасл., Сл. ПЗБ), намытусь ’адзін да аднаго спіной (ляжаць)’ (драг., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.), на‑мітусь ’наадварот’ (Мядзв.), намітусь ’спосаб вязання: вочка направа, вочка налева’ (Жд. 1), намітуські́ ’адна насупраць другой’ (лаг., Сл. ПЗБ). Можна параўнаць з балг.на́мито ’крыва, коса, у розныя бакі’, што звязваюць са ст.-слав.митѣ ’папераменна’; серб.-харв.mitȉti ’прайсці побач’, лат.mitêt ’змяняць’ і інш. (Фасмер, 2, 628; Куркіна, Этимология–1980, 629; Скок, 3, 291), параўн. таксама ўміт́уські: За ім леціць стрэла умітуські ’хвалепадобна’ (Сержп., Прымхі). Усё да мі́тусь ’у розныя бакі’ (гл.), мітусі́цца.