*Ачка́ты, очка́ты ’пра чалавека з вялікімі вачыма’ (КСТ). Ад очко́ (вочко́, гочко́) ’вока, вочка’ (Клім., Шур, вусн. паведамл.), суфіксацыя як у насаты, губаты і да т. п.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Öhr

n -(e)s, -e

1) ву́шка (іголкі)

2) тэх. во́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пракалупа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Калупаючы, зрабіць адтуліну ў чым‑н. Саўка пракалупаў нажом шырэй шчылінку і зрабіў з яе вочка, праз якое можна было глядзець сёе-тое з таго, што рабілася ў лесе. Колас.

2. і без дап. Калупаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stitch

[stɪtʃ]

1.

n.

1) стро́чка f., шво n.

2) шво n. (у хірургі́і)

to take the stitches out of the wound — зьняць швы з ра́ны

3) во́чка n. (у вяза́ньні)

to drop a stitch — спусьціць во́чка

to take up a stitch — падня́ць во́чка

2.

v.t.

1) страчы́ць; штабнава́ць

2) шыць, сшыва́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Láufmasche

f -, -n во́чка, яко́е спусці́лася (у панчохах)

~n áufnehmen* — падня́ць [сабра́ць] во́чкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

та́мбур ​1, ‑а, м.

1. Частка памяшкання (паміж знадворнымі і ўнутранымі дзвярамі), якая засцерагае ад пападання ў памяшканне халоднага паветра. Праз хвіліну Ларыса стаяла ў тамбуры ізалятара, старанна шоргала падэшвамі па апілках. Стаховіч.

2. Закрытая пляцоўка пасажырскага чыгуначнага вагона. Уваходзячы ў вагон, Багуцкі прыпыніўся быў у тамбуры і твар у твар сутыкнуўся з памятай кепкай. Лынькоў. Андрэй ускочыў на падножку вагона і знік у тамбуры. Васілёнак.

3. Спец. Цыліндрычная або шматгранная верхняя частка будынка, якая падтрымлівае купал; барабан (у 3 знач.).

[Фр. tambour.]

та́мбур ​2, ‑у, м.

Род вязання або вышывання вочка ў вочка.

[Фр. tambour]

тамбу́р ​1, ‑а, м.

Уст. Барабан (у 1 знач.).

[Фр. tambour з араб.]

тамбу́р ​2, ‑а, м.

Тое, што і танбур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышчапі́цца, ‑шчэпіцца; зак.

1. Зрасціся з другой раслінай (пра чаранок, вочка).

2. Выклікаць у арганізме патрэбную рэакцыю ў выніку прышчэпкі (пра вакцыну). Воспа прышчапілася.

3. перан. Замацавацца, укараніцца, прыжыцца. У нас да газетнай і кніжнай мовы прышчапілася слова «адбіць». Чорны. Цяжкая спадчына ад праклятай мінуўшчыны прышчапілася чалавеку. Кудраўцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

eyehole

[ˈaɪhoʊl]

n.

1) Anat. вачні́ца f.

2) во́чка n. (і ў вяза́ньні)

3) назіра́льная шчы́ліна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

eyelet

[ˈaɪlət]

n.

1) ву́шка n.; пятля́, пяце́лька f. (для гу́зікаў); дзі́рка f. (для шнуро́вак)

2) во́чка n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stitch​1 [stɪtʃ] n.

1. шыво́к, шво;

put stitches into a wound зашыва́ць ра́ну

2. во́чка (у вязанні);

drop a stitch спусці́ць во́чка

3. во́стры боль у баку́

♦

a stitch in time saves nine за́хады трэ́ба рабі́ць своечасо́ва;

not have a stitch on : He hasn’t a dry stitch on him. Ён прамок да ніткі;

be in stitches infml захо́дзіцца ад сме́ху, смяя́цца да ко́лікаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)