во́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Прыгодны для ворыва, пасеву сельскагаспадарчых культур; на якім сеюць або пасеяны такія культуры. Дзе-нідзе паміж лясоў і зараснікаў былі раскінуты лапінкі ворнай зямлі. «Беларусь». // Які мае адносіны да ворыва. Ворны слой.

2. Прызначаны для ворыва. Верныя прылады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паглы́бнік, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне для паглыблення ворыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахотноприго́дный с.-х. прыда́тны для во́рыва, во́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зя́блевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зябліва. Зяблевае ворыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́шны со́шный;

~нае во́рыва — со́шная па́хота;

○ ~нае пісьмо́ — ист. со́шное письмо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зя́блевый с.-х. зя́блевы;

зя́блевая вспа́шка зя́блевае во́рыва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паха́нье ара́нне, -ння ср.; (пахота) во́рыва, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падаво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Закончыць ворыва на многіх участках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плуг, -а, М плу́зе, мн. плугі́, -о́ў, м.

Сельскагаспадарчая прылада з шырокім металічным лемяшом і адвалам для ворыва.

Запрэгчы каня ў п.

|| памянш. плужо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м.

|| прым. плугавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́хота ж., с.-х. во́рыва, -ва ср., мн. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)