во́дна-мато́рны во́дно-мото́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́дна-меліярацы́йны во́дно-мелиорати́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́дна-спіртавы́ во́дно-спиртово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́дна-салявы́ физиол. во́дно-солево́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВО́ДНА-МАТО́РНЫ СПОРТ,

спаборніцтвы на скорасць перамяшчэння па вадзе на гоначных і спарт. суднах з падвешанымі маторамі або стацыянарнымі рухавікамі; адзін з тэхнічных відаў спорту. Уключае таксама турызм на маторных суднах. Судны (адрозніваюць спарт., гоначныя, надзіманыя і інш.) класіфікуюцца ў залежнасці ад рабочага аб’ёму (літражу) рухавікоў або гранічна дапушчальнай сумарнай масы корпуса і сілавой устаноўкі. Усе тыпы і класы гоначных суднаў маюць міжнар. індэксы. Рэгіструюцца рэкорды скорасці, гонкі праводзяцца па замкнутых (кальцавых) трасах, якія пазначаны буямі; старт і фініш звычайна ў адным месцы.

Водна-маторны спорт узнік на пач. 20 ст. З 1922 дзейнічае Міжнар. саюз водна-маторнага спорту (УІМ), у 1908 спаборніцтвы па водна-маторным спорце былі ў праграме Алімпійскіх гульняў. З 1920-х г. праводзяцца чэмпіянаты свету і Еўропы ў розных класах. З 1967 па суме лепшых вынікаў у 8—10 гонках (праводзяцца ў розных краінах) вызначаюць чэмпіёна свету па акіянскіх гонках. На Беларусі водна-маторны спорт развіваецца з 1956.

т. 4, с. 251

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сляпянскае водна-паркавае паўкальцо

т. 15, с. 38

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

во́дно-мелиорати́вный во́дна-меліярацы́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́дно-мото́рный во́дна-мато́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́дно-солево́й физиол. во́дна-салявы́;

во́дно-солево́й обме́н во́дна-салявы́ абме́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аптыма́льны, ‑ая, ‑ае.

Найбольш спрыяльны для чаго‑н., найбольш адпаведны чаму‑н., найлепшы. Аптымальныя нормы высеву. Аптымальны водна-паветраны і цеплавы рэжым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)