паве́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Веяць злёгку, час ад часу. Моцна парыла, а потым Стаў павейваць вецярок. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

winnow​2 [ˈwɪnəʊ] v. арфава́ць, ве́яць (зерне); прасява́ць, прасе́йваць;

winnow truth from falsehood аддзяля́ць пра́ўду ад няпра́ўды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тхнуць (несці, веяць) ríechen vi (чым-н. nach D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wiać

незак.

1. веяць, павяваць;

wiatr wieje — вецер вее;

2. (збожжа) веяць;

wiać żyto — веяць жыта;

3. разм. уцякаць;

wiać z domu — уцякаць з дому

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

провева́ть несов., с.-х. (машиной) арфава́ць, праарфо́ўваць; (ручным способом) ве́яць, праве́йваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прове́ивать несов., с.-х. (машиной) арфава́ць, праарфо́ўваць; (ручным способом) ве́яць, праве́йваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́янне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. веяць (у 1, 2 знач.).

2. Прыкмета наступлення чаго‑н. Халоднае веянне зімы. // перан. Уплыў, уздзеянне новых думак, ідэй і пад. Новае веянне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзьмуць, дзьму, дзьмеш, дзьме; -мём, -мяце́, -муць; -мі; незак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Веяць, гнаць паветра.

Дзьмуў лёгкі ветрык.

2. З сілай выпускаць з рота струмень паветра.

Д. на агонь.

У дудку дзьме хлапчук.

◊

Куды вецер дзьме (разм., неадабр.) — не мець сваёй думкі, прыстасоўвацца да існуючых меркаванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́ять несов.

1. (зерно — машиной) арфава́ць; (ручным способом) ве́яць;

2. (о ветре) ве́яць, павява́ць; (дуть) дзьмуць;

3. безл., прям., перен. павява́ць;

ве́ет прохла́дой павява́е прахало́дай;

уже́ давно́ ве́яло револю́цией ужо́ даўно́ павява́ла рэвалю́цыяй;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Крутаве́я ’мяцеліца’ (Федар. Рук.). Да круціць 1 (гл.), веяць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)