ветперсана́л, ‑у, м.

Ветэрынарны персанал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветфе́льчар, ‑а, м.

Ветэрынарны фельчар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́дико-ветерина́рный ме́дыка-ветэрына́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

weterynaryjny

ветэрынарны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

veterinarian [ˌvetərɪˈneəriən] n. fml ветэрына́р, ветэрына́рны ле́кар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

veterinary surgeon [ˈvetrənəriˌsɜ:dʒn] n. fml ветэрына́рны до́ктар, ветура́ч

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ветпу́нкт м. (ветэрына́рны пункт) ветпу́нкт (ветерина́рный пункт)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ветфе́льчар м. (ветэрына́рны фе́льчар) ветфе́льдшер (ветерина́рный фе́льдшер)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tíerärztlich

a ветэрына́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ветура́ч, ‑а, м.

Ветэрынарны ўрач, ветэрынар. Агледзеўшы свіней, ветурач папрасіў, каб яму паказалі, чым іх кормяць. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)