вале́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. валіць (у 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fell​1 [fel] v.

1. сячы́, се́кчы (дрэвы)

2. валі́ць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

куля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., што.

Валіць набок; пераварочваць, перакульваць.

◊

Куляць чарку (разм.) — выпіваць.

|| аднакр. кульну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты.

|| наз. куля́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вали́ть​I несов., в разн. знач. валі́ць; зва́льваць;

вали́ть дере́вья валі́ць (зва́льваць) дрэ́вы;

вали́ть вину́ на кого́-л. зва́льваць (валі́ць) віну́ на каго́-не́будзь;

сиби́рская я́зва вали́ла скот сібі́рская я́зва валі́ла жывёлу;

ве́тер вали́л с ног ве́цер валі́ў з ног;

◊

вали́ть всё в одну́ ку́чу валі́ць усё ў адну́ ку́чу;

вали́ть с больно́й головы́ на здоро́вую валі́ць з хво́рай галавы́ на здаро́вую;

вали́ть че́рез пень коло́ду валі́ць це́раз пень кало́ду.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. валіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

filcować

незак. валіць; збіваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

foluszować

незак. валіць, збіваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

валя́ть несов.

1. кача́ць;

2. (шерсть) валі́ць;

3. (плохо делать) прост. ля́паць, валі́ць;

◊

валя́ть дурака́ стро́іць ду́рня, рабі́ць глу́пства;

валя́йте! фам. шпа́рце!, валі́це!.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ва́лам прысл:

валі́ць ва́лам in héllen Háufen [in Scháren, in Mássen] herbéiströmen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

folować

незак. валіць, збіваць (сукно)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)