Vagabúnd

[va-]

бадзя́га, валацу́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

волоки́та​II (любитель поухаживать) разг., уст. залётнік, -ка м.; валацу́га, -гі м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абадра́нец, ‑нца, м.

Разм. Той, хто ходзіць у падраным, зношаным адзенні; басяк, валацуга. Блецька раз прыгледзеўся, што той [Гальвас] у нейкага абадранца выйграў у карты грошы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валача́й ’валацуга’, валачайка ’валацужніца’ (Шатал.). Да валачыць, валачыцца. Гл. валацуга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ро́вар

(польск. rower, ад англ. rower = валацуга, вандроўнік)

тое, што і веласіпед.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Lándstreicher

m -s, - валацу́га, бадзя́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Herúmtreiber

m -s, - бадзя́га, валацу́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schlawíner

m -s, - груб. валацу́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Strómer

m -s, - разм. валацу́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tułacz

м. бадзяга, валацуга

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)