лаўса́н, ‑у, м.

1. Сінтэтычнае валакно, якое выкарыстоўваецца ў тэкстыльнай прамысловасці.

2. Тканіна з такога валакна або з дабаўленнем такога валакна.

[Ад назвы лабараторыі АН СССР.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трапа́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, заняты трапаннем валакна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кана́т, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.

Тоўстая моцная вяроўка з пяньковага валакна або дроту.

Сталёвы к.

|| прым. кана́тны, -ая, -ае.

Канатная дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крымпле́н, ‑у, м.

Сінтэтычная тканіна з поліэфірнага валакна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пенькапрадзе́нне, ‑я, н.

Выраб пражы з пяньковага валакна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трапа́льня, ‑і, ж.

Памяшканне, цэх для трапання валакна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ага́ва, -ы, ж.

Шматгадовая травяністая трапічная расліна з шорсткім буйным лісцем, якая разводзіцца як дэкаратыўная і для здабывання валакна.

|| прым. ага́вавы, -ая, -ае.

Сямейства агававых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кашміло́н, ‑у, м.

Разнавіднасць сінтэтычнага валакна, якое выпускаецца ў Японіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міязі́н, ‑у, м.

Бялок мышцы, які з’яўляецца асновай мышачнага валакна.

[Ад грэч. mys (myos) — мышца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўшарсцяны́, ‑ая, ‑ое.

Шарсцяны з прымессю іншага валакна. Напаўшарсцяныя тканіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)