Verbum

бязво́дны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены вады, вільгаці.

Бязводная пустыня.

2. Які не мае ў сваім складзе вады (спец.).

Б. раствор.

|| наз. бязво́днасць, -і, ж.

вадаме́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прылада для вымярэння расходу вады.

2. Вымяральная рэйка для назірання за ўзроўнем вады.

|| прым. вадаме́рны, -ая, -ае.

цуро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м.

1. Невялікі струменьчык вады, вадкасці.

Цуркі вады.

2. у знач. прысл. цурко́м. Струменем, бесперапынна (ліцца, цячы).

Пот ліецца ц.

вадагрэ́йны, -ая, -ае.

Прызначаны для награвання вады.

В. кацёл.

паўнаво́дны, -ая, -ае.

З высокім ўзроўнем вады.

Паўнаводныя рэкі.

глыбакаво́ддзе, -я, н.

Высокі ўзровень вады ў рацэ, вадаёме.

вадаво́зны, -ая, -ае.

Які служыць для перавозкі вады.

Вадавозная бочка.

водапад’ёмны, -ая, -ае.

Прызначаны для падачы вады ўверх.

В. механізм.

паўнаво́ддзе, -я, н.

Высокі ўзровень вады ў рэках.

Веснавое п.